خداوندگار تعبير مىكردند . ( 1 ) ثانياً : آسياى صغير و قونيه به دليل تمايل پادشاهان سلجوقى به تصوّف و همچنين كارگزاران آنها ، محيطى مناسب براى رشد و گسترش تصوّف شمرده مىشد . صوفيان و شيوخ زيادى از فرقه‌ها و مسلك‌هاى گوناگون در اين سامان گرد آمده بودند ، پيروان نجم الدين كبرى ، شاگردان اوحد الدين كرمانى ، مريدان محى الدين عربى ، تربيت‌يافتگان سهروردى ، اخىها ، بَكتاشيّه ، و . . . به گونه‌اى در آسياى صغير ( روم ) و قونيه حضور داشتند . رقابت و حتى تعارض بين طرفداران مولوى و فرقه‌ها و مكتب‌هاى متنوع ديگر ، كم و بيش وجود داشت ( هرچند مولوى نوعاً خود را از معركه‌ها كنار مىكشيد ) . غير از فقهاء و متشرعه و اهل فلسفه ، برخى از صوفيان مشهور ( بنا به گفته برخى از نويسندگان ) نيز به مشرب مولوى روى خوش نشان نمىدادند . ( 2 ) داستان مريد شدن سلطان ركن الدين ( پادشاه سلجوقى ) نسبت به مولوى و اينكه خود را فرزند خوانده مولوى كرد ( چنان كه رسم صوفيان بوده ) و سپس مرشد ديگرى به نام شيخ باباى مرندى را به پدرى برگزيد و موجب خشم و ناراحتى مولوى گرديد و « فرمود : اگر سلطان او را پدر ساخت ، ما نيز پسرى ديگر كنيم ، نعره‌اى بزد و پابرهنه روان شد ! » . ( 3 ) همچنين درگيرى اَخى احمد سَرحلقه رِندان و شخصيّت سرشناس قونيه و حاميان او ، با مريدان مولوى ( در مراسم واگذارى رياست يكى از خانقاههاى معروف ، ( 4 ) به

1 - پله پله تا ملاقات خدا ص 326 . 2 - مولانا جلال الدين ص 346 و 347 . رساله فروزانفر ص 71 . پله پله تا ملاقات خدا ص 332 . مناقب العارفين ص 562 . 3 - مناقب العارفين ص 147 . رساله سپهسالار نيز همين قضيه را بااندكى اختلاف نقل كرده است . ( رساله سپهسالار ص 84 و 85 ) . 4 - خانقاه ضياءالدين .

40