در آخر نامه مىفرمايد : پس آنچه بر پادشاه ما لازم است اعراض از اين گونه صحبتها است ، و به قدر مقدور سعى كردن در ترويج شريعت ، واى شاه اگر خواستى صحبت بدارى كتابهاى آخوند ملاّ محمّد باقر مجلسى طاب ثراه كه به فارسى براى عوام نوشته مثل « حقّ اليقين » و « عين الحياة » و امثال اينها را مطالعه و مذاكره نمايد ، تا إن شاءاللّه جامع سعادت دنيا و آخرت هر دو باشد و از صحبت صوفيه و اباحتيان ( 1 ) و جبرى مذهبان كمال اجتناب داشته هرگز اعتنايى به شأن آنها نكند . ( 2 ) نويسنده گويد : نصيحت مرحوم ميرزاى قمى اعلى اللّه مقامه اختصاص به شخص خاصى ندارد و شامل همه مردم مىشود ، و مسلّم است كه رجوع به كتب ضالّه براى عامّه مردم جايز نيست ، و تنها با شرايطى براى افرادى كه مىخواهند بطلان مطالب ضالّه را ثابت كنند جايز است . در پايان شما خواننده عزيز را به خواندن نامه طنزآميز مرحوم كاشف الغطاء به اهل خوى درباره طايفه بيك جان اورنگى ( طايفه‌اى از صوفيه ) و وهّابيه نوظهور توصيه مىكنم تا نظرات آن بزرگوار را هم بدانيد . ( 3 )

1 - يعنى آنان كه حرام و حلال و واجبى قائل نيستند و در باب سقوط تكاليف گذشت . 2 - مجلّه كيهان فرهنگى سال يازدهم ، فروردين 1373 ، شماره 1 ، از رضا استادى . 3 - خيراتيه 1 / 119 ، و 2 / 455 .

397