إسم الكتاب : نقدى بر مثنوى ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 639)

و اين شعر از غزالى است كه گفته است :
چون چتر سنجرى رخ بختم سياه باد * با فقر اگر بود هوس ملك سنجرم تا يافت جان من خبر ذوق نيم شب * صد ملك نيمروز به يك جو نمىخرم ولى توجيه غزالى به جاى خود صحيح است ، كه عبادت نه تنها براى اولياء مشقت ندارد ، بلكه لذّت زندگى آنان در عبادت است ، ادلّه و شواهد بر اين معنى بى حدّ و حساب است ، و وجدان مؤمن و آيات و احاديث و آثار دليل آن است ، مرحوم سيد بن طاووس رضوان اللّه عليه در كتاب « فلاح السائل » به همين معنى تصريح فرموده ، و به آيه مباركه قرآن استشهاد فرموده كه مىفرمايد :
و لكنّ اللّه حبّب اليكم الإيمان و زيّنه في قلوبكم و كرّه اليكم الكفر والفسوق و العصيان . ( 1 ) « و لكن خداوند خوشايند كرد نزد شما ايمان را و بياراستش در دلهاى شما و ناخوشايند كرد نزد شما كفر و نافرمانى و سركشى را . » در اينجا براى من خيلى لذت بخش است كه در مقابل خرافات مثنوى يك روايت از صدها روايت درباره عبادت و اخلاص حضرت امام زين العابدين و سيّدالساجدين على بن الحسين ( عليهما السلام ) را نقل كنم .
حمّاد بن حبيب كوفى عطّار مىگويد : در منزل زباله كه يكى از منازل بين راه مكّه است از قافله بازماندم ، وقتى شب فرا رسيد به زير درخت بزرگى مسكن گزيدم ، تاريكى همه جا را فرا گرفت ، در اين حال جوانى را ديدم كه لباس سفيدى بر تن دارد و از او بوى مشك مىتراود ، خود را مخفى كردم ، آن جوان آماده نماز شد ، ايستاد و مىگفت : اى كسى كه با ملكوت خود همه چيز را در دست دارى ، و اى كسى كه جبروت تو قاهر بر هر چيزى است ، خوشىِ روى آوردن به تو در دل من جاى گرفته ، و مرا به دائره اطاعت كنندگان تو وارد كرده است .

1 - سوره حجرات ، آيه 8 .

301