يبكي ، فقلت : يا رسول اللّه بأبي و أمي ما يبكيك ؟ قال :
كان عندي جبرائيل آنفا و أخبرني أن ولدي الحسين يقتل بشاطي الفرات بموضع يقال لها كربلا ، ثم قبض جبرائيل قبضة من ترابه و شممني إياها فلم أملك أن فاضتا . أيضا رواه احمد نحوه . » ( 1 ) « ابن سعد از شعبى روايت كرده و چنين گويد : على كرم اللّه وجهه هنگام رفتن به صفين از كربلا گذشت ، آن قدر گريه كرد كه زمين از اشكهايش تر شد ، پس فرمود :
خدمت رسول خدا ( صلى الله عليه وآله و سلم ) رسيدم در حالى كه آن حضرت گريان بود ، عرض كردم : يا رسول اللّه پدر ومادرم به فداى شما ، سبب گريه شما چيست ؟ فرمود : الآن جبرئيل نزد من بود و به من خبر داد كه فرزندم حسين كنار شط فرات كشته مىشود ، در زمينى كه به آن كربلا مىگويند ، آنگاه جبرئيل مشتى از خاك آن را گرفت و به مشامم رساند ، بعد از آن مالك اشك چشم خود نيستم . » احمد نيز همانند اين حديث را روايت كرده است .
« و روى الملا أن عليا كرم اللّه وجهه مرّ بكربلاء فقال : هذا مناخ ركابهم ، و هيهنا موضع رحالهم ، و هيهنا مهراق دمائهم ، فتية من آل محمّد ( صلى الله عليه وآله و سلم ) يقتلون بهذه العرصة يبكي عليهم السماء و الأرض . » ( 2 ) « عدّه كثيرى [ چنين ] روايت كرده‌اند : على كرم اللّه وجهه از كربلا گذشت پس فرمود : اينجا خوابگاه شتران آنهاست ، اينجا محل خيمه‌هاى آنهاست ، اينجا محلّ ريختن خونهاى آنهاست ، جوانانى از آل محمد ( صلى الله عليه وآله و سلم ) در اين ميدان كشته مىشوند كه آسمان و زمين بر آنها گريه مىكنند . » از امام حسين ( عليه السلام ) چنين روايت شده است : كسى كه اشكش در راه ما جارى شود خدا او را در بهشت جا دهد . ( 3 )

1 و 2 - ينابيع المودة باب 60 ، احاديث وارده در شهادت امام حسين ( عليه السلام ) . 3 - دمع السجوم ترجمه نفس المهموم ص 17 ، چند روايت قريب به اين مضمون رسيده است .

213