آنها چند روز را حداقل پذيرفتند ، ولى اين روايات منقوله از مسند احمد حنبلمطلقاً نفى عذاب مىكند .
و اين در حالى است كه يهود به پيروى از تورات محرّف فعلى اسمى از قيامت نمىبرند ، در صورتى كه در قرآن متجاوز از هزار آيه درباره اوضاع و احوال قيامت آمده است .
علاوه بر اين ، مضمون اين سه روايت بر خلاف ضرورت دين و مبناى اثبات قيامت است ، كه هر كس بايد به جزاى اعمال خود برسد ، و همه مسلمانان اين گفته‌ها را كه موجب جرأت مكلّف بر معاصى مىشود طرد مىكنند . اگرچه بسيارند مسلمانانى كه تا آخر عمر در معصيت زندگانى مىكنند .
اين روايات را احمد حنبل بر قرآن عرضه نداشته ، همچنانكه بسيارى را بر عقل و سنّت متواتره و متواترات از اهل بيت ( عليهم السلام ) عرضه نكرده ، و گرنه ثبت نمىكرد .
به عنوان نمونه آياتى از قرآن را كه مخالفت آن با مضمون امثال اين روايات واضح و روشن است مىآوريم .
و من يقتل مؤمناً متعمّداً فجزاءه جهنّم خالداً فيها و غضب اللّه عليه و لعنه و أعدّ له عذاباً عظيماً . ( 1 ) « و هر كس بكشد مؤمنى را از روى عمد ، پس پاداش او جهنم هميشگى است و خدا بر او غضب كرده و او را لعن نموده و براى او عذاب بزرگى را مهيّا نموده است . » رسول اكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) به على ( عليه السلام ) فرمود : أشقى الآخرين تو را مىكشد ، و گروهى از امّت پيغمبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) جمع شدند و امام حسين ( عليه السلام ) را كشتند و . . .
آيه ديگر :
إنّ الذين فتنوا المؤمنين و المؤمنات ثمّ لم يتوبوا فلهم عذاب جهنّم و لهم

1 - سوره نساء ، آيه 93 .

189