و باز گويد : ديد صدّيقش بگفت اى آفتاب * نى ز شرقى نى ز غربى خوش بتاب « دفتر اوّل ، 2367 » ( 1 )

صوفيه كه قاعدتاً اهل تسامح و لاقيد هستند و به قول خودشان با هفتاد و دو ملّت يكى هستند نيز نسبت به اهل بيت و مكتب تشيّع مواضع مختلف دارند . بعضى از آنها كه بيشتر از قرن هشتم و نهم ظهور كردند موضع معتدل‌ترىنسبت به اهل بيت اتخاذ كرده‌اند . مولوى با اينكه از گروه صوفيه است ( و آنها بيشتر از ديگران مدّعى علاقه به اهل بيت هستند ) در اشعار و آثار خود نشان داده كه از فيض ارتباط با اهل بيت ( عليهم السلام ) محروم بوده ، و در اين زمينه حتى از بعضى اقران صوفى مشرب خود نيز عقب‌تر مانده است ، تا آنجا كه دشمنان اهل بيت ( عليهم السلام ) چون معاويه را مشمول الطاف صوفيانه خود قرار داده و براى آنها انواع كرامتها تراشيده است . در حالى كه مثلاً سنايى يعنى همان شخصى كه مولوى شديداً به او علاقمند و اشعارش مورد توجه وى است در مورد معاويه ( چنان كه در متن آمده ) چنين مىگويد : داستان پسر هند مگر نشنيدى * كه از او و سه كس او به پيمبر چه رسيد تا آخر . . . مواردى كه در متن آمده براى اثبات تسنّن مولوى كافى است . ولى براى روشن‌تر شدن مطلب و بستن راه هر گونه بهانه و عذر ، نكات ديگرى به اجمال اضافه مىشود : الف : پدر مولوى ( بهاء ولد ، كه اولين استاد و مربى وى است سنى حنفى صوفى بوده است . ( رجوع شود به معارف بهاء ولد و كتب تراجم ) ب : اساتيد ديگر مولوى كه عمدتاً در دمشق و حلب يعنى محل تحصيل مولوى سكونت داشته‌اند از عامه بوده‌اند . ( رساله سپهسالار ص 25 و كتب ديگر . ) ج : پير و مراد و معشوق مولوى يعنى شمس تبريزى شيعه و امامى نبوده و ارتباطى با مكتب تشيّع نداشته است ( مقالات شمس بهترين شاهد بر مطلب است ) . د : مصادر و منابعى كه شرح حال مولوى را نوشته و نزديك به عصر وى بوده‌اند ، مولوى را فقيه حنفى معرفى كرده و نام او را در طبقات و تراجم حنفيها آورده‌اند . ( مانند كتاب الكواكب المضيئه . )

152