< شعر > ( ( 1856 ) ) كان جهان همچون نمكزار آمده است هر چه آنجا رفت بىتلوين شده است ( ( 1857 ) ) خاك بين اين خلق رنگارنگ را مىكند يك رنگ اندر گورها ( ( 1858 ) ) اين نمكزار جسوم ظاهر است خود نمكزار معانى ديگر است ( ( 1859 ) ) آن نمكزار معانى معنويست از ازل آن تا ابد اندر نويست ( ( 1860 ) ) اين نوى را كهنگى ضدّش بود وان نوى بىضد وندّ است وعدد ( ( 1861 ) ) آنچنان كز نور روى مصطفى صد هزاران نوع ظلمت شد ضيا ( ( 1862 ) ) از جهود ومشرك وترسا ومغ جملگى يك رنگ شد زان الب الغ ( ( 1863 ) ) صد هزاران سايه كوتاه ودراز شد يكى در نور آن خورشيد راز ( ( 1864 ) ) نى درازى ماند ونى كوته نه پهن گونه گونه سايه در خورشيد رهن ( ( 1865 ) ) ليك يك رنگى كه اندر محشر است بر بد وبر نيك كشف وظاهر است ( ( 1866 ) ) كه معانى آن جهان صورت شود نقشها اندر خور خصلت شود ( ( 1867 ) ) گردد آنگه فكر نقش نامها اين بطانه روى كار جامه ها ( ( 1868 ) ) اين زمان سرها مثال گاو پيس دوك نطق اندر ملل صد رنگ ريس ( ( 1770 ) ) نوبت زنگيست رومى شد نهان اين شب است وآفتاب اندر دهان ( ( 1871 ) ) نوبت گرگ است ويوسف زير چاه نوبت قبطى است فرعون است شاه ( ( 1872 ) ) تا ز رزق بىدريغ خيره خند آن سگان را حصه باشد زور چند ( ( 1873 ) ) در درون بيشه شيران منتظر تا شود امر تعالوا منتشر ( ( 1874 ) ) پس برون آيند آن شيران ز مرج بىحجابى حق نمايد دخل وخرج ( ( 1875 ) ) جوهر انسان بگيرد برّ وبحر پيس گاوان بسملان روز نحر ( ( 1876 ) ) روز نحر رستخيز سهمناك مؤمنان را عيد وگاوان را هلاك ( ( 1877 ) ) جملهء مرغان آبى روز نحر همچو كشتىها روان بر روى بحر ( ( 1878 ) ) تا كه يهلك من هلك عن بينه تا كه ينجوا من نجا واستيقنه ( ( 1879 ) ) تا كه بازان جانب سلطان روند تا كه زاغان سوى گورستان روند < / شعر >

603