مگر كم گفته‌ام : كه - < شعر > گرچه نتوانى بدانى چيستى جهد كن ، چندانكه دانى كيستى < / شعر > اين است سنت اساسى جهان هستى ، اين است بنياد مستحكم عالم طبيعت كه چونان گوى بىاختيار در مقابل چوگانى در دست قدرت مطلقه ، كه چاره‌اى جز جستن وغلطيدن وگريز ندارد . هر شىء وهر جاندار وهر كس در هر حال ودر هر موقعيتى از هستى كه قرار بگيرد ، خواه بداند يا نداند ، عاملى موافق يا مخالف دايماً زنگ اخطار مىنوازد كه معطل مباش وفورا موقعيت خود را تغيير بده . كمترين خيال وتوهم ركود وسكون را به درونت راه مده كه ميليارد ميلياردها گوى كوچك وبزرگ موافق ومخالف وموقت وديرپاى ، در اين ميدان در حركات وكر وفر وحمله وگريزاند ، ايستادن تو در چنين ميدان يا توقع سكون هستى را در بر دارد كه جز خنده به ريش خود معنايى ندارد ويا هجوم عامل مخالف ونابود كردن تو از صفحهء هستى در لحظه اول سكون . توقف مكن ، برو ، به عقب سرت هم نگاه مكن كه تا سر برگردانى ، تيرهاى محرك به پيش ، به ديدگانت دوخته مىشود ونابينايت مىسازد . تو كمتر از آن موج ناخود آگاه نيستى كه از سطح دريا برمىخيزد وفورا به حركت درمىآيد واگر چيزى سد راهش شود فشار به آن مىآورد كه از سر راهم بركنار شو ، من مادامى كه موجم ، كارى جز حركت وتلاش ندارم ، جلو گيرى تو از حركت من مساوى نابودى ونيستى من است - < شعر > موج ز خود رفته‌اى تيز خراميد وگفت هستم اگر مىروم ، گر نروم نيستم < / شعر > تو حتى براى آن كه مرا به سكون وادار كنى ، مجبورى كه نيرو وحركتى به وجود بياورى ، تا از ادامهء حركت كه نيروى طبيعت در نهادم به وديعت نهاده است ، جلو گيرى كنى . بالاتر از آن ، حقيقتى است كه شايد نتوانى از من باور كنى : من خود اگر بخواهم جلو حركت وجنبش خود را بگيرم ، بايد حركت ونيروى بيشترى مصرف كنم كه بتواند حركت وجنبش طبيعى وجودم را خنثى كند .

349