< فهرس الموضوعات > تشبيه مغفلى كه عمر ضايع كند و در نزع بيدار شود و به ماتم اهل حلب < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > تفسير ابيات < / فهرس الموضوعات > تشبيه مغفلى كه عمر ضايع كند ودر نزع بيدار شود وبه ماتم اهل حلب < شعر > ( ( 774 ) ) گويد اندر نزع از جان آه مرگ اين زمان كردت ز خود آگاه مرگ ( ( 775 ) ) اين گلوى مرگ از نعره گرفت طبل او بشكافت از ضرب اى شگفت ( ( 776 ) ) در دقايق خويش را در تافتى رمز مردن اين زمان دريافتى < / شعر > تفسير ابيات اين فرو رفتگان ظلمات نادانى واين گم شدگان بيابانهاى بىسر وته غفلت ، فقط در موقع جان كنش است كه آه مرگ را از اعماق جان برمىآورند .
آرى در اين دقايق است كه مرگ تو را از خود آگاه خواهد ساخت .
اين همان مرگ است كه در ايام زندگى از بس براى تو نعره زده بود ، گلويش گرفته واز بس طبل هشدارى براى تو كوبيده كه از هم شكافته بود .
در آن روزگار زندگى خود را در دقايق امور بىهوده پيچيدى وامروز رمز مردن را دريافتى

289