جز مشتى رگ و استخوان و خون و گوشت از شما چيزى در جهان نخواهد ماند ، كه آنها هم دير يا زود بازيچهء خاك و مار و مور خواهد شد .
آرى بينايى آن است كه دوست را ببيند ، چنان كه :
< شعر > بينى آن باشد كه او بويى برد بوى او را جانب كويى برد < / شعر > اگر در اين زندگانى چند روزه ديدار دوست براى كسى دست ندهد ، ديده گانش كور باد .
« عميت عين لا تراك عليها رقيبا » [1] ( كور باد آن ديده‌اى كه نظارت تو را به خود نبيند ) هنگامى كه فرستادهء قيصر روم اين اوصاف را مىشنود ، آتش اشتياقش به ديدن عمر زبانه مىكشد ، آيا چنين مردى هم در دنيا وجود دارد ؟ يا وجود دارد و پنهان است ؟ چنان كه جان آدمى وجود دارد و در زير اين كالبد مادى پوشيده شده است .

[1] دعاى عرفه حسين بن على عليه السلام . .

621