< شعر > ( ( 1124 ) ) نيست ديد رنگ بىنور برون همچنين رنگ خيال اندرون ( ( 1125 ) ) اين برون از آفتاب و از سهاست و ان درون از عكس انوار علاست ( ( 1126 ) ) نور نور چشم خود نور دل است نور چشم از نور دلها حاصل است ( ( 1127 ) ) باز نور نور دل نور خداست كو ز نور عقل و حس پاك و جداست ( ( 1128 ) ) شب نبد نور و نديدى رنگ را پس به ضد آن نور پيدا شد تو را شب نديدى رنگ كان بىنور بود رنگ چبود ؟ مهرهء كور و كبود كه نظر بر نور بود آن گه به رنگ ضد به ضد پيدا شود چون روم و زنگ ( ( 1129 ) ) ديدن نور است آن گه نور رنگ وين به ضدّ نور دانى بىدرنگ پس به ضد نور دانستى تو نور ضدّ ضد را مىنمايد در صدور ( ( 1130 ) ) رنج و غم را حق پى آن آفريد تا بدين ضد خوش دلى آيد پديد ( ( 1131 ) ) پس نهانىها به ضد پيدا شود چون كه حق را نيست ضد پنهان بود ( ( 1134 ) ) نور حق را نيست ضدّى در وجود تا به ضد او را توان پيدا نمود ( ( 1135 ) ) لاجرم ابصارنا لا تدركه و هو يدرك بين تو از موسى و كه ( ( 1136 ) ) صورت از معنى چو شير از بيشه دان يا چو آواز و سخن ز انديشه دان ( ( 1137 ) ) اين سخن و آواز از انديشه خاست تو ندانى بحر انديشه كجاست ؟
( ( 1138 ) ) ليك چون موج سخن ديدى لطيف بحر آن دانى كه هم باشد شريف ( ( 1139 ) ) چون ز دانش موج انديشه بتاخت از سخن و آواز او صورت بساخت ( ( 1140 ) ) از سخن صورت بزاد و باز مرد موج خود را باز اندر بحر بود ( ( 1141 ) ) صورت از بىصورتى آمد برون باز شد كانا إليه راجعون ( ( 1142 ) ) پس تو را هر لحظه مرگ و رجعتى است مصطفى فرمود دنيا ساعتى است ( ( 1143 ) ) فكرها تيرى است از هو در هوا در هوا كى پايدار آيد ندا ( ( 1144 ) ) هر نفس نو مىشود دنيا و ما بىخبر از نو شدن اندر بقا ( ( 1145 ) ) عمر همچون جوى نو نو مىرسد مستمرى مىنمايد در جسد ( ( 1146 ) ) آن ز تيرى مستمر شكل آمده است چون شرر كش تيز جنبانى به دست < / شعر >

505