خود امير المؤمنين باغها احداث كرده چند چشمه در آورده است كه در وصيت نامهء آن حضرت منعكس است ، به نام چشمه هاى بنى نيزير و بنى بغيبغه . نخلهاى زيادى غرس نموده آنها را بارور ساخت .
كوشش و مجاهدت انبياء و اولياء را هيچ كس نمىتواند منكر بوده باشد . خداوند كوشش و سعى آنها را به نتيجه رسانيد . چاره جويىهاى آنان در دنياى زندگانى از قبيل حيله گرىها كه مردم ضعيف النفس و تبه كار انجام مىدهند ، بوده است . آنان داراى روح دستگاه هستى مطلع بودند ، لذا چاره جويىهاى آنان را نمىتوان از قبيل مكر و حيله پردازىهاى ساير اشخاص محسوب كرد .
قانونى داريم كه مىگويد : نمودهاى فعاليت انسانى نه از نظر پديدهء طبيعى ، بلكه از نظر واقعيت زير بنايى تابع نيتهاى اشخاص است . چنان كه در مطالب جبران خليل جبران بيان شد : اگر كار را به انگيزهء محبت انجام بدهيد ، آن كار پر معنا و به هدف جهان خلقت نزديكتر خواهد گشت . از آن جهت كه انبياء عليهم السلام اين حقيقت را بيشتر از ديگران چشيده بودند ، لذا كار آنان غير از كار ديگران مىباشد كه هدف آنان فقط اشباع جنبهء مادى آنها است .
نتيجهء هدف گيرى مادى در كسب دنيا نوعى از تنازع در بقا و خود پرستى خواهد بود و اگر كوشش آنان نتيجه بخش نشد پژمرده و قالب بىروح و بىچاره مىباشند . لذا بايستى گفت : آنان كه مانند انبياء به ارزش كار مطلع هستند ، و روى همان هدف انبياء كار مىكنند ، در حقيقت كار و چاره جويىهاى آنان عبادت و پرستش و حال عرفانى دارد ، زيرا خود را در معبد سترگ اين جهان در حال تلاش مىبينند كه خود عبادت بسيار مهمى است .

450