اين نمودهاى شگفت انگيز را كه پادشاه جحود مىبيند ، به جاى آن كه تنبهى به خود بگيرد ، و باعث هشيارى او گردد ، موجب لجاجت و انكارش مىشود . [1]

[1] در ابيات پيشين گفته بود : كه پادشاه تبه كار از ديدن اين كه آتش مؤمنان را نسوخت و مردم گروه گروه خود را در آتش افكندند ، پشيمان گشت يك بيت آن ابيات گذشته چنين بود . . آن يهودى شد سيه روى و خجل * شد پشيمان ز ان سبب بيمار دل ولى در ابيات مورد بحث مىگويد : نسوزاندن آتش موجب لجاجت و انكار او گشت .

400