< فهرس الموضوعات > نوميد كردن وزير مريدان را از نقض خلوت خود < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > يك پديدهء روانى شگفت انگيز ( با خود براز و نياز پرداختن ) < / فهرس الموضوعات > نوميد كردن وزير مريدان را از نقض خلوت خود < شعر > ( ( 643 ) ) آن وزير از اندرون آواز داد كاى مريدان از من اين معلوم باد ( ( 644 ) ) كه مرا عيسى چنين پيغام كرد كز همه ياران و خويشان باش فرد ( ( 645 ) ) روى بر ديوار كن تنها نشين وز وجود خويش هم خلوت گزين ( ( 646 ) ) بعد از اين دستورى گفتار نيست بعد از اين با گفتگويم كار نيست ( ( 647 ) ) الوداع اى دوستان من مرده ام رخت بر چارم فلك در برده ام ( ( 648 ) ) تا به زير چرخ نارى چون حطب ( 1 ) مىنسوزم در عنا و در عطب ( 2 ) ( ( 649 ) ) پهلوى عيسى نشينم بعد از اين بر فراز آسمان چارمين ( 3 ) ( ( 645 ) ) روى بر ديوار كن تنها نشين وز وجود خويش هم خلوت گزين < / شعر > يك پديدهء روانى شگفت انگيز ( با خود براز و نياز پرداختن ) در فعاليتهاى روانى دو پديدهء بسيار شگفت انگيز وجود دارد :
1 - با خويشتن خلوت كردن و خود را رو در روى خود قرار دادن و به درياى خويشتن خم شدن . اين پديده هنگامى است كه انسان با خود خلوت كرده « من » خود را كاملًا رو در روى خود قرار داده است ، چه حالت شگفت انگيز است اين حالت كه انسان با خود به راز و نياز مىپردازد ؟ اين راز و نياز با يك « من » شخصى نيست

( 1 ) حطب هيزم . . ( 2 ) عطب هلاكت . . ( 3 ) آسمان چارم در بعضى از آثار جايگاهى است كه عيسى عليه السلام بدان جا سعود كرده است . .

316