إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 848)

سپس جلال الدين در بارهء صفت خبيثه حسد مطالب بسيار اخلاقى عميقى را بيان مىكند :
1 - مىگويد : وقتى كه احساس مىكنى حسد تو را گلو گير شده است ، متوجه باش اين همان نمود كثيفى است كه شيطان را از سعادت ابدى محروم كرده به شقاوت جاودانى دچار ساخت ، اين نبود مگر از اين جهت كه شيطان در ارزيابى خود غلو و افراط كرده خود را بالاتر از آدم فرض نموده ، و به او حسد ورزيده و سجده نكرد .
2 - راه صعب العبور و گردنه‌اى كه حسد در مسير انسانى رو به حقايق ايجاد مىكند بزرگترين مانع در راه وصول به هدفهاى ربانى خواهد گشت ، زيرا انسان در موقع حسد خود را مىبيند نه حقايق را ، اگر خود واقعى را مىديد باز چندان مانعى از راه رفتن نبود ، ولى مسئله اين است كه حسد « من » و « شخصيت » انسانى را با مقدار زيادى از خيالات و اوهام رنگ آميزى مىنمايد ، و آن « من » كه براى حسود مطرح شده است ، مخالف تمام واقعيات است ، و از « من » كه رنگ حسد بر خود گرفته است تا آن « من » كه به عنوان يك راهرو حقيقى مىباشد كشيده مىشود ، گويى موضوع در دو طرف مثبت و منفى مطرح مىگردد .
3 - سپس آلودگىهاى روانى را كه در صورت بروز حسد در درون ايجاد مىگردد مطرح مىكند ، و مىگويد : خانمان روانى انسان را آن چنان خراب مىسازد كه وضع طبيعى

207