كارهاى ما و رهبرى با عنايت عمومىاش اهميتى ندارد .
در عالم خواب كه روح از كارگاه بدن كنار رفته است ، تمام فعاليتهاى بدن در هر قلمرو كه هست راكد مىگردد ، انديشه ها و تفكرات موقع بيدارى ، همه از بين مىرود .
تا اين جا جلال الدين يك پديدهء روشنى را تفسير مىكند ، ولى به نظر مىرسد كه مسئلهء خواب دقيقتر و پيچيده تر از آن است كه در اين ابيات محدود روشن شود . بلى فقط براى منظور جلال الدين كه « مىخواهد اهميت قضيه را بيان كرده سپس نتيجه بگيرد كه براى چنين خداى بزرگى كه روح را از كالبد مىگيرد ، و سپس به جاى خود بر مىگرداند ، دستگيرى ما بسيار آسان است » مطلب فوق كافى است ، ولى بايستى در بارهء خواب از نظر فيزيولوژى و پسيكولوژى دقت بيشترى انجام داده شود .
مثلا در خوابهاى معمولى با نظر به نمود آنها ، مىبينيم پديدهء خواب قابل آن تفسير است كه به زندگانى هر فرد مربوط مىباشد ، يك فرد عامى در خواب نمىبيند كه يك مسئله دشوار فلسفى يا رياضى را حل كرده است . بلى يك مسئله مهم در بارهء خواب وجود دارد ، و آن اين است كه بعضى از خوابها آن چنان مطابق واقع در آينده صورت مىگيرد كه گويى : انسان واقعا و در حالت بيدارى آن واقعهء آينده را مشاهده كرده است . ولى باز اين مسئله پيش مىآيد كه روح در حال بيدارى هم گاهى آن چنان ظرافت و لطافت پيدا مىكند كه موضوعات غير محسوس و انجام نگرفته را بدون اين كه از نظر قوانين طبيعى تاييد شود مىبيند ، و به عبارت معمولى حالت الهام پيدا مىكند .
جلال الدين در بارهء خواب در ابيات آينده مقدارى گفتگو مىكند :

185