< فهرس الموضوعات > روايت < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > تفسير ابيات < / فهرس الموضوعات > « الهى انك تعلم و ان لم تدم الطاعة منى فعلا جزما فقد دامت منى محبة و عزما » ( زبانم هميشه گوياى حمد و ثناى تو نيست ، و موجهاى گرايش به سوى تو را در درون خود موقت مىبينم ، ولى آن چه كه باعث آرامش خاطر من مىباشد اين است كه در نهانگاه دل سرمايهء كلانى از محبت تو اندوخته‌ام ) .
روايت از امام باقر و امام صادق عليه السلام نقل شده است كه فرمودند : « آن چه كه از نماز براى تو ثمر بخش خواهد بود آن است كه به وسيله آن نماز رو به سوى خدا برده‌اى ، و اگر در نماز توجهى نداشته باشى يا در بعضى از اجزاء آن غفلت بورزى ، به همان مقدار مردود مىگردد » . [1] تفسير ابيات مىگويد : مسيحيان بىنوا از روى تقليد دل به وزير مكار و حيله پرداز دادند اى داد از اين تقليد .
< شعر > خلق را تقليدشان بر باد داد اى دو صد لعنت بر اين تقليد باد < / شعر > اين ساده لوحان كه انعطاف پذيريشان مانند آب بود ، محبت او را در دل گرفتند ، اظهار هم دردى او را باور نموده ، او را به عنوان نائب عيسى بر خود قبولاندند .
در اين جا باز حالت نيايش جلال الدين اوج مىگيرد كه در ميان مطلب و بيان يك رويداد ، ناگهان متوجه به خدا مىگردد و مىگويد :
< شعر > اى خدا فرياد رس نعم المعين صد هزاران دام و دانه است اى خدا ما چو مرغان حريص بىنوا < / شعر >

[1] وسايل الشيعة ج 2 ، مجلد 2 ، ب 3 ، ص 687 . .

180