< شعر > ( ( 356 ) ) جان دريغم نيست از عيسى و ليك واقفم بر علم دينش نيك نيك ( 1 ) ( ( 357 ) ) حيف آيد مرا كاين دين پاك در ميان جاهلان گردد هلاك ( ( 358 ) ) شكر يزدان را و عيسى را كه ما گشته‌ايم اين دين حق را رهنما ( ( 359 ) ) وز جهود وز جهودان رسته ايم تا به زنّار اين ميان را بسته ايم ( ( 360 ) ) دور دور عيسى است اى مردمان بشنويد اسرار كيش او به جان چون شمارندم امين و مقتدا سر نهندم جمله جويند اعتدا چون وزير آن مكر را بر شه شمرد از دلش انديشه را كلَّى ببرد ( ( 361 ) ) كرد با وى شاه آن كارى كه گفت خلق حيران مانده ز ان راز نهفت كرد رسوايش ميان انجمن تا كه واقف شد ز حالش مرد و زن ( ( 362 ) ) راند او را جانب نصرانيان كرد در دعوت شروع او بعد از آن چون چنين ديدند ترسايانش زار مىشدند اندر غم او اشك بار ( 2 ) حال عالم اين چنين است اى پسر از حسد مىخيزد اينها سر به سر < / شعر > سپس جلال الدين علت اساسى انحراف از واقعيتها را به طور عالى بيان مىكند . اين انحراف كه باعث اختلافات مىشود ، غير از اختلافات طبيعى است كه معلول عوامل طبيعى مىباشد ، علل و انگيزه هاى اين انحراف عبارتند از ميل و رغبت و خواستن و خشم و ساير فعاليتهاى درونى انسانى ، اين پديده ها هنگامى كه از اعتدال خارج شد ، و انسان نتوانست آنها را مهار كند ، اين مطلق العنان بودن و اين هيجانات باعث پوشيده شدن واقعيات مىگردد .
دريغا ، افراد انسانى با اين كه خود داراى نقص طبيعى هستند ، و از نظر وسايل شناسايىها همواره در كمبود تماس با واقعيات به سر مىبرند ، با اين حال با محدود نكردن خشم و شهوت خود بر اين نقص و بىچارگى مىافزايند .

( 1 ) واقف آگاه . . ( 2 ) ترسا نصرانى . .

174