إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 848)

خداوند جلت عظمته مىفرمايد :
« اِتَّقُوا الله وَيُعَلِّمُكُمُ الله . » 2 : 282 [1] ( شما تقوا بورزيد خدا به شما تعليم خواهد كرد ) .
و نيز مىفرمايد :
« وَاَلَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا . » 29 : 69 [2] ( كسانى كه در راه ما مجاهده كنند ، يعنى در بارهء رشد و تكامل شخصيت انسانى خود بكوشند ، ما هم راه هاى خود را به آنها نشان خواهيم داد ) .
پس از آن كه اين حالت ربانى درون انسانى را فرا گرفت ، او مىتواند در رويدادهاى زندگانى آن جا كه از قلمرو منطق معمولى خارج است ، با درون خود در تماس بوده و به قول جلال الدين فتواى نهايى و واقعى را بگيرد . در غير اين صورت يعنى در آن صورت كه خداوند به سبب عدم كوشش و تقوا و مجاهدت نورى در درون انسان قرار نداد . نورى براى او وجود نخواهد داشت .
« وَمَنْ لَمْ يَجْعَلِ الله لَه نُوراً فَما لَه مِنْ نُورٍ . » 24 : 40 [3] او مانند مرده‌اى است كه اگر هزاران عوامل مزاحم براى او روى بياورد ، كوچكترين احساس در بارهء تزاحم آنها نخواهد داشت ، زيرا تنها آن انسان زنده است كه اگر كوچكترين خس و خاشاك به چشم او فرو رود ، احساس ناراحتى خواهد كرد ، به همين جهت است كه ما در تبه كاران خجلت و شرمندگى و ندامت را مشاهده نمىكنيم ، زيرا وجدان كه امينترين پيك الهى است در نهاد آنها مرده است .

[1] سوره بقره ، آيه 282 . .
[2] سوره عنكبوت ، آيه 69 . .
[3] سوره نور ، آيه 40 . .

157