رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ » 3 : 169 [1] ( گمان مبر آنان كه در راه خداوندى كشته شده‌اند آنان مرده‌اند بلكه زنده هاى جاويدانى هستند و از نعماى الهى برخوردار مىباشند ) .
سپس مىگويد عاشقان هنگامى از جام فرح و شادى برخوردار مىگردند كه معشوقشان در مقابل عشق آنان از زندگانى خود دست بشويد .
اين دست شستن از زندگانى را گمان مبر كه آن پادشاه از روى هوى و هوس براى معشوق ( زرگر ) پيش آورد ، از اين گمانها اجتناب كن ، بلكه اين شكنجه و تصفيهء جان از بدن ، براى اين بود كه بتواند براى معشوق بال و پرى براى طيران در اوج فضاى ملكوتى ايجاد كند .
مقدار زيادى از حركات و سكنات اولياء الله كه براى انسانهاى معمولى قابل تفسير و درك نيست ، فورا در بارهء آن افعال قضاوت مىكنند ، و ظاهر امر را مىبينند ، و به قول آن شاعر آنها فقط مو مىبينند ، در صورتى كه انجام دهندهء كار براى پيچش آن مو كه از نظر عموم پوشيده است اقدام نموده است ، چه بسا كارهاى زشت نما كه نه فقط نيك و شايسته مىباشند ، بلكه ضرورت زندگانى مادى يا معنوى انسانها آن را ايجاب مىنمايد . و به طور كلى مىتوان گفت : حركات و سكنات هر انسان كه در ما فوق قرار دارد ، بالنسبه به افراد مادون غير قابل تفسير ، و درك آن دشوار مىباشد ، اگر افراد معمولى به ناچيزى و جهالت خود اعتراف نداشته باشند ، بدون تامل و تدبير كردارهاى افراد ما فوق را محكوم مىكنند ، آنان بيمارانى هستند كه از بيمارى خود اطلاعى ندارند .

[1] سوره آل عمران ، آيه 169 . .

141