< شعر > ( ( 1635 ) ) آدم از فردوس و از بالاى هفت پاى ماچان از براى عذر رفت ( ( 1636 ) ) گر ز پشت آدمى وز صلب او در طلب مىباش هم در طُلب او تو چه دانى ذوق آب اى شيشه دل ز انكه همچون خر شدى تو پا به گل ( ( 1637 ) ) ز آتش دل و آب ديده نقل ساز بوستان از ابرو خورشيد است تاز ( ( 1638 ) ) تو چه دانى ذوق آب ديده گان عاشق نانى تو چون ناديدگان ( ( 1639 ) ) گر تو اين انبان ز نان خالى كنى پر ز گوهرهاى اجلالى كنى ( ( 1640 ) ) طفل جان از شير شيطان باز كن بعد از آنش با ملك انباز كن ( ( 1641 ) ) تا تو تاريك و ملول و تيره اى دان كه با ديو لعين همشيره اى ( ( 1642 ) ) لقمه‌اى كان نور افزود و كمال آن بود آورده از كسب حلال ( ( 1643 ) ) روغنى كايد چراغ ما كشد آب خوانش چون چراغى را كشد ( ( 1644 ) ) علم و حكمت زايد از لقمهء حلال عشق و رقت زايد از لقمه حلال ( ( 1645 ) ) چون ز لقمه تو حسد بينى و دام جهل و غفلت زايد آن را دان حرام ( ( 1646 ) ) هيچ گندم كارى و جو بر دهد ؟
ديده‌اى اسبى كه كرهء خر دهد ؟
( ( 1647 ) ) لقمه تخم است و برش انديشها لقمه بحر و گوهرش انديشها ( ( 1648 ) ) زايد از لقمهء حلال اندر دهان ميل خدمت عزم سوى آن جهان زايد از لقمهء حلال اى مه حضور در دل پاك تو و در ديده نور اين سخن پايان ندارد اى كيا بحث بازرگان و طوطى كن بپا < / شعر > آيه « قالُوا يا مُوسى إِمَّا أَنْ تُلْقِيَ وَإِمَّا أَنْ نَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقى . قالَ بَلْ أَلْقُوا فَإِذا حِبالُهُمْ وَعِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْه مِنْ سِحْرِهِمْ أَنَّها تَسْعى » 20 : 65 - 66 ( 1 ) ( ساحران گفتند : يا موسى يا تو عصا را بيانداز يا ما مارهاى خود را بياندازيم ، موسى فرمود : شما بياندازيد . آنها شروع به سحر بازى خود نمودند ، آن طنابها و عصاها به خيال موسى به حركت در آمدند ) .

( 1 ) سوره طه ، آيهء 65 و 66 . .

715