< شعر > ( ( 1606 ) ) در تو نمروديست در آتش مرو رفت خواهى اول ابراهيم شو < / شعر > بدون ارزيابى دقيق در بارهء خويشتن وارد شدن در نوسانات زندگى با موفقيت همراه نخواهد بود اگر با يك نظر دقيق در زندگانى تأمل نماييم ، خواهيم ديد به يك اعتبار مىتوان گفت : زندگانى يعنى تلفيق روح با ماده و به وجود آوردن محصولى از ميان اين تلفيق .
از يك مثال ساده اين مسئله را شروع مىكنيم : ساختمان حياتى زنبور عسل طورى است كه هنگامى كه با گياهان يا گلهاى تلخ تلفيق مىشود ، و به اصطلاح به تكاپو بر مىخيزد ، مبدل به عسل مىشود . اگر گاو در اين صدد بر آيد كه آن هم مانند زنبور عسل آن ماده شيرين و خوشگوار را توليد كند ، به هر حال تا ميليارد سال هم زندگى كند و نقشه بكشد به اين هدف نائل نخواهد گشت .
انسان از يك جهت بسيار شبيه به اين مثال است ، بايستى روح انسانى براى تكاپو با ماده آن چنان آماده باشد كه خود مىخواهد ، و اگر اين آمادگى طبيعى را نداشته باشد ، مانند اين است كه به يك نابينا بگوييد : شما موظفيد كه دانهء الكترون را ببينيد و مشاهده خود را به ما توضيح بدهيد .
اين همان مقدار امكان ناپذير است كه به يك انسان كه دانايى را دوست دارد ، ولى از آن طرف در شهوات حيوانى غرق گشته است ، بگوييد : در بارهء لذت علم با ما صحبت بدار .
زيرا روح او در اين حال مانند ساختمان زندگى گاو است در مقابل عسل كه

710