< شعر > تفسير قول شيخ فريد الدين عطار قدس سره :
تو صاحب نفسى اى غافل ميان خاك خون مىخور كه صاحب دل اگر زهرى خورد آن انگبين باشد ( ( 1605 ) ) گفت پيغمبر كه اى صاحب جرى هان مكن با هيچ مطلوبى مرى ( ( 1606 ) ) در تو نمروديست در آتش مرو رفت خواهى اوّل ابراهيم شو ( ( 1607 ) ) چون نه‌اى سبّاح ( 1 ) و نى دريائيى در ميفكن خويش از خود رائيى ( ( 1608 ) ) او ز قعر بحر گوهر آورد از زيانها سود بر سر آورد ( ( 1609 ) ) كاملى گر خاك گيرد زر شود ناقص ار زر برد خاكستر شود ( ( 1610 ) ) چون قبول حق بود آن مرد راست دست او در كارها دست خداست ( ( 1611 ) ) دست ناقص دست شيطان است و ديو ز انكه اندر دام تلبيس است و ديو ( ( 1612 ) ) جهل آيد پيش او دانش شود جهل شد علمى كه در ناقص رود ( ( 1613 ) ) هر چه گيرد علتى علت شود كفر گيرد كاملى ملت شود ( ( 1614 ) ) اى مرى كرده پياده با سوار سر نخواهى برد اكنون پاى دار < / شعر > روايت « رحم الله امرأ عرف قدره و لم يتجاوز طوره » ( 2 ) ( خدا رحمت كند مردى را كه در بارهء خود محاسبه نموده و خويشتن را ارزيابى كرده از اندازهء خود تجاوز ننمايد ) .

( 1 ) سباح شناور ، دريانورد . . ( 2 ) روايت فوق از امير المؤمنين عليه السلام نقل شده است . .

709