اعتراض كردن نخجيران بر خرگوش و جواب دادن خرگوش ايشان را < شعر > ( ( 1005 ) ) قوم گفتندش كه اى خر گوش دار خويش را اندازهء خرگوش دار ( ( 1006 ) ) هين چه لافست اين كه از تو مهتران در نياوردند اندر خاطر آن ( ( 1007 ) ) معجبى يا خود قضامان در پى است ور نه اين دم لايق چون تو كى است ؟
( ( 1008 ) ) گفت اى ياران حقم الهام داد مر ضعيفى را قوى رائى فتاد ( ( 1009 ) ) آن چه حق آموخت مر زنبور را آن نباشد شير را و گور را ( ( 1010 ) ) خانها سازد پر از حلواى تر حق بر او آن علم را بگشاد در ( ( 1011 ) ) آن چه حق آموخت كرم پيله را هيچ پيلى داند آن گون حيله را ؟
( ( 1012 ) ) آدم خاكى ز حق آموخت علم تا به هفتم آسمان افروخت علم ( ( 1013 ) ) نام و ناموس ملك را در شكست كورى آن كس كه با حق در شكست ( ( 1014 ) ) زاهد ششصد هزاران ساله را ( 1 ) پوز بندى ساخت آن گوساله را ( ( 1015 ) ) تا نتابد شير علم دين كشيد تا نگردد گرد آن قصر مشيد ( 2 ) ( ( 1016 ) ) علمهاى اهل حس شد پوز بند تا نگيرد شير ز ان علم بلند ( ( 1017 ) ) قطرهء دل را يكى گوهر فتاد كان به گردونها و درياها نداد ( ( 1018 ) ) چند صورت آخر اى صورت پرست ؟
جان بىمعنيت از صورت نرست ؟
( ( 1019 ) ) گر به صورت آدمى انسان بدى احمد و بو جهل خود يكسان بدى احمد و بو جهل در بت خانه رفت زين شدن تا آن شدن فرقى است زفت اين در آيد سر نهند آن را بتان و ان در آيد سر نهد چون امتان ( ( 1020 ) ) نقش بر ديوار مثل آدم است بنگر از صورت چه چيز او را كم است ( ( 1021 ) ) جان كم است آن صورت بىتاب را رو بجو آن گوهر ناياب را < / شعر >

( 1 ) زاهد ششصد هزاران ساله شيطان . . ( 2 ) قصر مشيد كاخ بلند و بالا و محكم . .

461