و جمع و شهود هر دو - معا معا - في حالة واحدة ، بگفتمى كه همه چيزها و حكمها و دينها يك رنگند و مرجع همه يكى است ، و لكن به حكم جمعيت و شهود جمعى كمالى من ، چون قيام به احكام مراتب و حقايق و اجراى احكام هر مرتبه اى و حالتى و جهتى على مقتضاه ، بر من واجب است ، و از جملهء آن احكام يكى اختلاف حكم قبضتين است و تميز هر يك از ديگرى ، لا جرم آن قيام به احكام مراتب و مظاهر ، خاموش كنندهء من آمد از يك رنگ گفتن اشيا ، و حامل من مىشود نيز بر اثبات حكم و اثر قبضتين و اقبال و ادبار اهل ايشان ، و بر اثبات لا بدّى ظهور اهل هر دو قبضهء سعادت و شقاوت ، براى تحقيق كمال اسم هادى و اسم قهّار و مضلّ ، و الله اعلم .
< شعر > فلا عبث و الخلق لم يخلقوا سدى و إن لم تكن أفعالهم بالسّديدة على سمة الأسماء تجري أمورهم و حكمة وصف الذات للحكم أجرت يصرّفهم في القبضتين و لا و لا فقبضة تنعيم و قبضة شقوة < / شعر > پس گزاف و بىكار و بارى در نظر حقيقت اصلا ، ثبوت و تحققى ندارد ، و هر چه در وجود موجود است مبنى بر حكمتى عظيم در آفرينش هر يك لعينه مراد و مقصود است ، و اين خلايق به أعيانها و اعراضها ، مهمل و بىكار آفريده نشده‌اند ، اگر چه همه افعال ايشان بر قانون شرع و طريق مستقيم نمىنمايد ، چه بر نشان و حكم اسماى الهى مىرود ، چون هادى و مضلّ و معزّ و مذلّ و غفور و منتقم و مغيث و منعم و أمثالها ، امور و احوال و افعال و اقوال خلق به حسب احكام مراتب كه مظاهر آن اسماءاند ، و حكمت آن كه حق تعالى ، به زبان قرآن و مصطفى - صلَّى الله عليه و سلَّم - ذات خود را به قبضتين و هدايت إضلال ، وصف فرموده است ، مر حكم خود را بر خلق بر آن نسق مىراند ، و آن حديث كه حق تعالى ، به زبان مصطفى - صلَّى الله عليه و سلَّم - خود را به قبضتين وصف فرموده است ، آن است كه در نوادر الأصول حكيم ترمذى - قدس الله روحه - مذكور است « . . . فيما روى عن ابى الدرداء - رضي الله عنه - انّ - رسول الله - صلَّى الله عليه و سلَّم -

755