إسم الكتاب : مشارق الدراري ( شرح تائية ابن فارض ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 773)

و مقامات جمعى اعتدالى و درجات سخت عالى تفرّج كنان مىباشم .
و « تقرّبت دار » كنايت باشد از تكميل اين صورت عنصرى ، و تحقيق او به حقيقت آن برزخيّت و جمعيّت كبرى .
< شعر > و إن رضيت عنّي فعمري كلَّه أوان الصّبيّ طيبا و عصر الشبيبة < / شعر > و اگر حضرت معشوق از من خشنود باشد ، در تقلَّب من در احوال اين مقام احديّت جمع مذكور و مرا به تحقّق به حقيقت اين مقام به كلَّى بپسندد ، همهء عمر من هنگام كودكى باشد از جهت خوشى و امن و راحت و بى غمى ، و زمان جوانى باشد نيز همه عمر من از براى طرب و ناز و برخوردارى از جوانى ، و اين رضائى است كه مذكور است كه آخر مقامات است ، چنان كه در حديث بهشتيان آمده است .
< شعر > لئن جمعت كلّ المحاسن [1] صورة شهدت بها كلّ المعاني الدّقيقة [2] < / شعر > اگر چنان كه حضرت معشوق جمع كرد همه خوبيها را از روى صورت ، تا من مشاهده كردم به آن صورت ، و در او همهء معانى باريك لطيف را در همهء عوالم .
قوله : « صورة . . . » نصب على التّمييز . و قيد صورت از آن گرفت كه عالم حس و صورت ، أتمّ العوالم است ، و معنى را در صورت تمامتر و كاملتر ادراك مىتوان كرد ، چه صورت عين همان معنى است ، ليكن بر همهء عوالم مرور كرده ، و خلاصهء كمالات هر مرتبه اى با خود همراه گردانيده .
و در اين بيت اشارت است به آن كه حضرت معشوق را من حيث جميع الكمالات الأسمائية و حقائقها ، دريافته و شناخته است ، چه حق را من حيث كلّ ذرّة ، ذرّة ، كمالاتى است كه جز كامل عصر و وارث حقيقى حضرت محمدى را از آن آگاهى

[1] شمل المحاسن - خ ل .
[2] في بعض النسخ : لئن جمعت شمل المحاسن . . . .

451