و اين قيد كه او گرفته است كه « بغير البعد ان يرم يثبت » دلالت مىكند كه « ان يرم بالبعد ، لم يثبت بل يجزع » پس در اين ذوق نقصانى باشد .
و عذرش آن است كه فرموده است : « يرم » به لفظ مجهول ، و مرادش آن است كه اگر اين عاشق ، را مىبه بعد مر نفس خود را يابد ، كه او را به تير طلب حظَّى و مرادى و اظهار وصفى « ممّا به الممايزة » از حضرت معشوقش دور مىاندازد ، حينئذ بر وى لازم و واجب باشد كه مضطرب شود و به عدم رضا تلقّى نمايد ، امّا چون رامى در آن بعد حضرت معشوق را يابد ، تن در دهد و به رضا و ثبات پيشباز آيد مر حكم معشوق را ، و الله الهادي .
< شعر > فقد صرت أرجو ما يخاف فاسعدي به روح ميت للحياة استعدّت [1] < / شعر > الإسعاد : الإعانة . پس به حكم اين مقدّمات من به تحقيق چنان شده‌ام كه اميد مىدارم و به منّت مىپذيرم مر آن چيزى را كه خلق به جملگى از آن مىترسند ، و آن مرگ و ترك حظوظ و مرادات است و آن در قبضهء تصرّف تو است و إتمام آن ، چنان كه فرمودى كه « و لم تفن ما لم تجتلي فيك صورتي » به مدد تو باز بسته است ، پس هم تو لطفى فرماى و مددى و معونتى در تحقيق اين مرگ و فنا به جان مردهء از حيات حقيقى برسان ، كه به اين شعور كه اين حياتش كه اكنون به آن زنده است ، عين مردگى است ، و از اين حيات ظاهرش به مرگ راضى گشته است ، و به اين شعور و رضا شايستهء قبول آن حيات حقيقى شده ، و به جان طالب آن آمده .
< شعر > و بي من بها نافست بالروح سالكا سبيل الأولى قبلي أبوا غير شرعتي [1] < / شعر > قوله : « و بي » خبر مبتدإ محذوف ، أي أفدي بنفسي . مثل قولهم : « بأبي أنت و أمّي » . يعنى أفديك بهما . و المنافسة في الشيء : الرغبة فيه على سبيل المباراة و المسابقة . و سالكا ، يحتمل ان يكون منصوبا على الحال ، او مفعولا ل « نافست » .

[1] اسعدى : ساعدى . قوله : فقد صرت . . . في بعض النسخ : و قد صرت . . . .
[1] في بعض النسخ « . . . نافست بالروح . . . » .

273