چه او را از حقيقت مرض خود و غلبهء كيفيّاتى كه موجب انحراف مزاج معنوى اويند ، معلوم نيست و از معالجهء آن به واسطهء جهل به ادويه اى كه مزيل و مقابل آن كيفيات و انحرافاتند عاجز است ، لا جرم باشد كه چيزى را نافع شمرد كه حتف او در آن باشد . و آن چه بعضى از اهل طريق به دعاوى و ظنون و تخيّلات باطل ، از اباحت و دعوى آن كه عيسى يا مهدى اوست ، مبتلا گشتند ، بنا بر اين معنى مذكور است . و اقلّ مضارّ سلوك به خود - ان سلم من هذه الورطات المهلكة العظيمة - مداخله عجب و تكبّر است و نظر در خلق به صورت استقلال و هوس دعوت در غير وقت ، نه به استحقاق ، و غرور و اطمينان نفس به توجّه خلق يا سرورى مقامى مستعار و استتباع بعضى اغمار ، چنان كه تابع و متبوع از دل بويى ناشنيده ، به اسم شيخى و سجّاده نشينى يا رسم مريدى ، راضى و قانع شده باشند ، چنان كه اعم و اغلب اهل عصر مايند ، أعاذنا الله من جميع ذلك .
پس اگر طالبى را شيخى مرشد ، صاحب بصيرت واصل ، مأذون از طرف حق به دعوت كه در عصر ما از كيميا و سيمرغ عزيز الوجودتر است دست دهد ، بر وى بادا كه دست از دامنش ندارد و خود را به كلى به وى سپارد و تا او به صاحب دلى او ، گواهى ندهد و به سفر و مفارقت اشارت نفرمايد ، البته مفارقت خدمتش نكند ، هر چند در خود آثار رشد و امارات فتح مشاهده كند . و الله الموفق .
< فهرس الموضوعات > فصل پس چون سالك صاحب دل شود < / فهرس الموضوعات > فصل پس چون سالك صاحب دل شود به آن طريق كه گفته شد ، فتح كه عبارت از ظهور سرّ وجودى است ، حاصل شود و اين فتح بر سه قسم است :
يكى به حسب حكم محبوبى و دوم به حسب حكم محبّى و سوم به حسب اشتراك .
< فهرس الموضوعات > امّا اول آن است كه ظاهر لدى الفتح ، < / فهرس الموضوعات > امّا اول آن است كه ظاهر لدى الفتح ، آن سرّ وجودى باشد كه روح و نفس

180