پس چون سير كرد اولا آن تجلى به صورت مدد در مراتب ، جملهء اسما را متوجه يافت و مجتمع على أحسن وجه و اكمل صورة و همچنين أرواح و مثل را ، و بر هر فلكى و كوكبى كه مرور مىكرد بى توقّف و تعويقى بر هيأتى و تشكَّلى و اتصالي شريف مناسب مسعود گذر مىفرمود ، تا آن گاه كه از صورت غذايى سر برزد و در وقتى و زمانى شريف « عبد الله » و « آمنه » به بهترين وجهى و شريفترين حالتى تناول آن غذا كردند و در مباركترين ساعتى آن غذا به نطفه مستحيل گشت و حكم آن حركت حبّي من حيث جميع الأسماء ، به صورت شهوت ظاهر شد ، تا در اعدل و اشرف اوقات ، اجتماع مقدّر گشت و آن مزاج مبارك در رحم استقرار يافت .
پس آن جملهء اسماى كلَّى و جزئى به جميع مظاهرها من حيث كمالاتها هر يك در طورى كه به وى تعلق داشت ، به تربيت او قيام نمودند و بعد از چهار ماه نسبت ظهور روح اعظم به صورت تدبير عالم كه ظاهر اجمالى قلم أعلى است مر تدبير آن مزاج مبارك را ، متعيّن گشت و بعد از تمام مدت حمل ، در أيمن ساعات و اشرف و اعدل اوقات ، از نشيمن مشيمه ، به صحراى ظهور خيمه زد و به حكم سابقت از عهد مهد و حالت طفوليّت و بلوغ ، به حدّ رجوليّت ، جمله اقوال و افعالش مناسب حال و ملايم مقام كمال ، صادر مىشد و همگى حركات و سكناتش مكمّل ذاتش مىبودند ، تا آن گاه كه حرارت مطلوبيش به غار « حرا » كشيدن گرفت و امارت محبوبيش در سير و إسراء به سرّ * ( سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى ) * [1] ظهور پذيرفت تا به حقيقت مقام خود تمام تحقق يافت و آفتاب آن تجلى ذاتى اولى به كليّته در قلب منوّر و قلب مطهّرش تافت و سرّ « و وسعني قلب عبدي المؤمن التقيّ النقي » كما هي ، آشكارا شد و آن مزاج مبارك صورت باطن آن برزخيّت حقيقى گشت .
و چون حكم آن برزخيّت مذكور چنانكه گفته شد عام و شامل بود ، جملهء

[1] الإسراء ( 17 ) آيهء 1 .

174