و عالم و مريد و قائل و قادر و جواد و مقسطند ، و امر ايجادى كه مطلوب حقيقى بر وى مترتّب است بر تحقق ايشان موقوف ، رجوع مىنمايند ، چه حىّ موجب حضور است با بايستگى ايجاد ، و شعور به مصلحت و تدبير كلَّى در آن باب كه مطلوب حقيقى به وى باز بسته است ، و عالم مفصّل آن تدبير است به استحضار مفردات حقايق متبوعه و تابعه و تعيّنات وجودى اسمايى مضاف به هر حقيقتى و احكام او ، و مريد مخصّص و مرتب ايشان است در ظهور في مرتبة او مراتب ، و قائل مباشر امر ايجادى است به معنى كلمهء كن ، و قادر ممد اوست و مؤثّر بذلك القول ، و جواد معين و معطى حصص وجودى است به هر حقيقتى ، و مقسط مثبت و معيّن محل و مرتبه اى كه آن موجود در وى ظاهر خواهد شد ،

137