و « لا تُدْرِكُه [1] الأَبْصارُ » ، بل « هُوَ يُدْرِكُ [2] الأَبْصارَ » للطفه و سريانه في أعيان الأشياء . فلا تدركه الأبصار كما أنّها لا تدرك أرواحها المدبّرة أشباحها و صورها الظَّاهرة . « وَهُوَ [3] اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ » .
* شرح يعنى [4] چون أبصار ادراك مدبّر صورت حسيّهء خود نمىتوانند [5] كردن ، ادراك [6] كبرياى لطيف و [7] خبير او را از كجا [ توانند كرد ] .
* متن و الخبرة ذوق ، و الذّوق تجلّ [8] ، و التّجلَّي في الصّور .
فلا [9] بدّ منها و لا بدّ منه فلا بدّ أن يعبده من رآه بهواه إن فهمت ، و على الله قصد السّبيل .
* شرح يعنى چون لا بدّ [10] است از مجلى و متجلَّى فيها ، پس لا بد باشد از ناظر در آن مجلى ، و عابد آن متجلَّى [11] و اگر [12] فهم كردى كه ازين پيش چه گفتيم [13] ، بدانى كه او تجلَّى از آن فرمود در مظاهر اشيا ، تا در جميع مراتب وجوديّت [14] پرستيده شود . و الله اعلم .

[1] و : و لا يدركه .
[2] س : تدرك .
[3] و : فهو .
[4] د ، س : يعنى أبصار چون .
[5] د : نمىتواند كردن .
[6] س : ادراك جميع كبرياى .
[7] و : لطيف خبير .
[8] و ، د ، س : تجلَّى .
[9] د : و لا بدّ منها فلا بدّ منه .
[10] د : لا بد از مجلى .
[11] د : متجلَّى فيها .
[12] د : اگر .
[13] د ، س : چه گفتم .
[14] د ، و ، س : وجوديّه .

467