* متن < شعر > و من كونه ربّا يرى الخلق كلَّه يطالبه من حضرة الملك و الملك و يعجز عمّا طالبوه بذاته [1] لذا تر [2] بعض العارفين به يبكى < / شعر > * شرح يعنى چون ظهور او به صفت ربوبيّت بود ، اهل ملك از وى [3] مطالبت كنند . چرا كه خليفهء حق است بايد كه حقوق عباد به حسب استعداد هر يك برساند .
و حال آنست كه آن ، ذاتى او [4] نيست تا هر كه خواهد تواند ، بلكه [5] آن چه نموده شد به غفلت از وى ربوده شد .
* متن < شعر > فكن عبد ربّ لا تكن ربّ عبده فتذهب [6] بالتعليق في النّار و السّبك < / شعر > * شرح يعنى راه سلامت ، كه عجز عبديّت است نگاه دار و به صفت ربوبيّت ظاهر مشو ، كه غيرت احديّت به تو پردازد و در لهب نار جلال كبريا اندازد . « عليكم بدين العجايز » را گوش دار [7] .

[1] و : لذاته .
[2] د : ترى . س : لذاته .
[3] س : بر وى .
[4] د : روى .
[5] د ، س : كه .
[6] س : مذهب .
[7] د ، س : « را گوش دار » ندارد .

184