[ ديباچه ] بسم الله الرحمن الرحيم [1] حمد بىغايت آن فاطر حكيم را كه آثار انوار صبح وجود [2] را از [3] قعر چاه ظلمت آباد عدم برآورد ، و ثناى بىنهايت آن [4] قادر عظيم را كه به مقتضاى جود [5] ، شجرهء وجود [6] را به بثّ نفس رحمانى [7] در برآورد [8] ، بديعى كه به دستكارى قدرت شكوفهء نوع انسان [9] را از انواع أغصان اين [10] شجره بر سر آورد ، عزيزى كه هويّت ذات او به واسطهء انوار شموس صفات و اسرار نجوم اسماء از [11] اكمل قلَّهء قاف بشرى سر برآورد ، حكيمى كه كمال حكمتش اعيان ثابته را موجودات عيانى گردانيد ، كريمى كه سوابق كرمش طايران همم اهل عرفان را به اوج فلك اسرار و معانى رسانيد ، قديرى كه ظهور ذات خود [12] [ را ] ، در مظاهر ، پردهء جمال خود ساخت ، خبيرى كه در عين بطون ، [ به ] صنعت [13] مظاهر اعيان ظاهر پرداخت ، عظيمى كه غيرت جلالش جمال ذات خود را به سطوات عظمت محتجب گردانيد تا هر خسيس [14] قصد [15] سرادقات جناب كبريا نتواند [16] ، قديمى كه نسيم عنايتش روايح لطايف اسرار قدم به مشام جان مشتاقان رسانيد تا هر [17] انيس راه جز [18] به ملاطفات آثار

[1] د : ربّ يسّر و تمّم بالخير - بسم اللَّه الرحمن الرحيم .
[2] آ : وجود از .
[3] س : در قعر .
[4] د : « آن قادر » افتاده است .
[5] آ : جود را .
[6] س : وجود به بث .
[7] د : « در رحمانى » افتاده است .
[8] آ : برآورد .
[9] د : « انسان را » افتاده است .
[10] آ : ان .
[11] د ، س : از قله قاف .
[12] د ، س : خود را مظاهر .
[13] د ، س : صفت .
[14] آ : خسيسى .
[15] د ، س : آ ، ب : قصد جناب .
[16] د ، س : نتواند كرد .
[17] س : « هر » ندارد .
[18] د ، س : خبر .

1