مقدمه بدان اى عزيز [1] كه به زبان اهل كشف و تحقيق ، وجود را من حيث هو هو ، يعنى مطلق [2] ، اعمّ از آن كه با تعقّل آن قيدى اعتبار [3] كنند ، هويّت غيب خوانند و حق [4] گويند و حقيقة الحقائق نامند ، و از اسماء مسمّى به اسم « الله » هم گردانند [5] ، كه « قُلْ هُوَ الله أَحَدٌ » ، و اين وجود را ظهورات و بروزات [6] است : گاه در كسوت قيود و گاه مجرّد از صفات و قيود گاه [7] ظهور آن در كسوت قيود [8] ايجابى بود ، كه « الله الصَّمَدُ » ، گاه در سلبي ، كه : « لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ » ، و گاه مجرّد از قيود ، كه « وَلَمْ يَكُنْ لَه كُفُواً أَحَدٌ » . و چون [9] مجرّد از صفات زايده بر ذات اعتبار كنى ، مقام آن را احديّت و الهيّت خوانند و « عما » نيز گويند و چون ذات را با [10] صفات اصليّه اعتبار كنى ، آن را حضرت [11] و احديّت گويند و آن حضرت را با عالم جبروت نامند و چون ذات را با جميع صفات اعتبار كنى ، آن حضرت را عالم ملكوت خوانند [12] . و صفات اگر متّصف [13] به لطف و رحمت بود ، صفات جمالى [14] خوانند و اگر متّصف به قهر بود ، جلالي [15] دانند و اگر صفات و اسماء را با جميع مظاهر

[1] آ : وفقك اللَّه و ايّانا نكشف الحقائق .
[2] آ : مطلقا .
[3] د ، س : اعتبار كنى .
[4] ب : حقيقة الحقائق نامند .
[5] آ : اللَّه گردانند - س : گرايند .
[6] آ : بروزات در كسوت قيود .
[7] ب : گاه در كسوت قيد .
[8] د ، س : قيد .
[9] د ، س : چون .
[10] آ : با جميع صفات .
[11] آ : عالم ملكوت گويند .
[12] د ، س : گويند .
[13] د : متصل .
[14] آ ، س : جمال - ب : و عمى نيز گويند .
[15] د : جلالي خوانند . س : جلال دانند . ب آ : جلال دانند .

5