از ميان مردم برخاستند ، و خود ناراحتى زندگى آن طبقات را چشيدند ، و با دردهاى آنها آشنا بودند ، و دريافتند كه فقر چيست و چه نتايجى از آن به بار مىآيد ، و دانستند كه تنگدستى و فشار مالى و آثار آنها چگونه بر شخصيت آدمى چيره مىشود و آن را خرد مىكند . پيامبران دعوتگرانى بودند كه خود جامه هاى خشن در بر مىكردند و خوراك خشن مىخوردند و از عواقب استثمار و برده ساختن مردمان آگاه بودند .
به همين جهت باتمام قدرت و كوشش به بازگرداندن كرامت انسان و زنده كردن حقوق غصبشدهء او پرداختند . با نيرومندان و طاغوتان به صورتى پيوسته مبارزه مىكردند ، و با تمام تاب و توان با اهريمنها و فراعنهء تاريخ رو به رو مىشدند ، تا حقوق ربوده شدهء انسان را باز پس گيرند ، و كرامتها و بزرگواريها و ارزشهاى از دست رفته را از نو زنده كنند .
8 - هموار كردن راههاى اصلاح : بديهى است كه جبّاران و طاغوتان براى هيچ انسانى قائل به حيثيت و ارزش و كرامتى نيستند . و اينان عمده ترين مانع در راه دعوت حق و انتشار فضيلت و خير و صلاح به شمار مىروند : ستم مىورزند و خيانت مىكنند ، مىكشند و مال مردمان را به يغما مىبرند ، پسران را مىكشند و دختران را زنده نگاه مىدارند ، و انسانها را بر تنه هاى درخت خرما به دار مىزنند . هر بدى و خيانت و فقر و جهل و مسكنتى كه در مردم است از اينان آغاز مىشود و به ايشان باز مىگردد . اين معلوم است . نيز اين نكته شناخته است كه پيامبران براى آن برخاستند تا جامعه هاى بشرى را اصلاح كنند و تباهيها را از ميان بردارند ، و مردمان را از چنگال متجاوزان برهانند . از اين رو دعوتهاى پيامبران خطر بزرگى براى آن ستمكاران به شمار مىرفت .
و همين خود نقطهء آغازى براى بزرگترين و بادوامترين كارزارى است ميان حق و باطل ، كه در روى زمين آشكار شده است .
زيرا كه پيامبران - از آغاز دعوت خويش - در كنار فشار ديدگان و مستضعفان ايستاده جباران و تجاوزگران را از صحنه دور مىكردند ، و از اين طريق راه را براى پيدايش اصلاحات اجتماعى هموار مىساختند ، و زمينه را براى انتشار دادگرى و حق و استقرار حيثيت انسانى آماده مىساختند .

99