نخواهد بود كه آن اجتماع مدعى شود كه اسلامى است ، و مديريت آن مديريّت اسلامى است ، و مسئولان آن ملتزم به اسلامند .
2 - عدالت اجتماعى : نيز از مهمترين امتيازهاى تعليمات پيامبران و رسالتهاى ايشان ، دعوت به برقرارى عدالت اجتماعى است و مجاهدتهاى پىگير براى گستردن جوهر عدل و عملى ساختن آن در ميان مردم ، و دميدن روح عدالت اجتماعى در جامعهء انسانى ، و واداشتن مردم به پذيرش « عدل » و « احسان » ، به عنوان بزرگترين ستونى كه زندگى در كرهء زمين متكى به آن است . اين است كه هر كس مختصر اطلاعى از تعليمات دين داشته باشد ، در مىيابد كه اجراى عدالت در جامعه روحى است كه دين خدا به آن زنده است ، و صراط مستقيم به آن پيموده مىشود ، پس تا هنگامى كه عدل نباشد دينى در كار نيست ، و تا هنگامى كه عدالت اجتماعى تحقق نپذيرد و همه گير نشود ، رسالت دينى و تكليف شرعى تحقق نپذيرفته و انجام نيافته است .
3 - رهانيدن و آزاد كردن انسان : پيامبران با كوشش تمام اين منظور را در نظر گرفته ، بلكه آن را در تارك هدفهاى خويش قرار داده‌اند . چه از آن جهت مبعوث شدند كه بدبختى و بيچارگى را از زندگى آدمى دور كنند ، و قيد و بندها را از دست و پاى او بردارند ، و او را با پرستش خدا از پرستش بندگان آزاد سازند ، تا بتواند از آزادى خويش بهره مند شود ، بدون آنكه در مقابل ستمگر يا طاغوتى سر تعظيم فرود آورد ، بلكه بداند كه او انسان است ، و از كرامت و حريّت و مقام انسانى برخوردار است و با ديگر انسانها برابر .
4 - استوارى در راه هدف : از ويژگيها و امتيازات پيامبران ، ايمان ژرف ايشان به رسالتى است كه بر عهده داشتند . و نشانهء آن ، فداكاريهاى فراوانى است كه در راه رسيدن به هدفهاى خود تحمل كرده‌اند . و اين وجه تمايزى اصيل است كه همانندى بدان صورت در تاريخ ، جز در زندگى پيامبران و جانشينان ايشان ، مشاهده نمىشود .
5 - سازندگى معنوى و معيشتى : فعاليت پيامبران تنها منحصر به قلمروهاى معنوى و فكرى نبود ، بلكه به بالا بردن سطح زندگى مادى و معنوى با هم توجه داشتند ، زيرا كه آموزشهاى ايشان معتقدات قلبى و

97