« يا أمة الله ! ادخلي منزلك ، و لا تلجئي زوجك الى مثل هذا و شبهه » [1] .
( 1 ) امام باقر « ع » : على « ع » در شدت گرما به خانه بازمىگشت ، ناگهان زنى را ايستاده ديد كه مىگفت : شوهرم بر من ستم كرد و مرا ترساند و بر من تعدى كرد و سوگند خورد كه مرا خواهد زد . على گفت : « اى كنيز خدا ! صبر كن تا روز خنك شود ، آن وقت ان شاء الله براى شفاعت تو خواهم آمد » . زن گفت : در اين صورت خشم و غضب شوهرم بيشتر خواهد شد . على سر پايين انداخت و پس از لختى سر برداشت و گفت : « نه ، به خداى سوگند ! بايد كه حق مظلوم ، بدون كمترين نگرانى او ، گرفته شود ، خانه ات كجا است ؟ » پس همراه او به راه افتاد و بر در خانه اش رسيد و گفت : « السّلام عليكم » ، جوانى از خانه بيرون آمد ، على به او گفت : « اى بندهء خدا ! از خدا بترس ، كه زنت را ترسانده و از خانه بيرون رانده اى » ، جوان گفت : تو را چه به اين كار ؟ ! به خداى سوگند كه براى خاطر اين سخن تو او را آتش خواهم زد ! امير المؤمنين ( شمشير كشيد و ) گفت : « من به تو امر به معروف و نهى از منكر مىكنم ، تو با منكر با من رو به رو مىشوى و معروف ( كار نيك ) را بد مىشمارى ؟ » پس مردمان از راه رسيدند و همه مىگفتند : سلام عليكم . آن جوان كه فهميد بد كارى كرده است صورت روى دست على گذاشت و گفت : اى امير مؤمنان ! لغزش مرا ببخش ، به خداى سوگند براى او همچون زمينى خواهم شد كه آن را لگد مال كند . شمشير را در غلاف كرد و گفت :
« اى كنيز خدا ! به خانه ات درآ و شوهرت را به اين گونه رفتارها ناگزير مكن » .
< فهرس الموضوعات > د - بخشهاى ديگرى از امور مهم انسانى < / فهرس الموضوعات > د - بخشهاى ديگرى از امور مهم انسانى < فهرس الموضوعات > قرآن < / فهرس الموضوعات > قرآن

[1] « مستدرك الوسائل » 2 / 393 .

757