إسم الكتاب : الحياة ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 767)

او را براى داورى به نزد حاكمانى از اهل عدل بخوانى ، ( 1 ) و آن كس جز آن نخواهد كه براى دادرسى نزد حاكم ستمگر به روى تا او داورى كند ، وى از جملهء كسانى است كه داورى نزد طاغوت مىبرند و خدا در حق ايشان گفته است : * ( أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ ، وَما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ ، يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ ) * آيا نديدى كسانى را كه مىپندارند به آنچه بر تو فرود آمده و به آنچه پيش از تو فرود آمده ايمان آورده‌اند ، و با وجود اين خواستار آنند كه داورى به نزد طاغوت برند » . .
مقصود از عنوان اين فصل ( نپذيرفتن حكومت نورانى اسلام ، يعنى پذيرفتن حكومت ستمگر ) ، حكومت راستين قرآنى است كه ايجاد « عدالت اجتماعى » ، به پيروى از سيرهء پيامبران ، در سر لوحهء كارهايش جاى داشته باشد . و روشن است كه در چنين حكومتى و نظامى ، مبارزه با طاغوت مالى و اقتصادى ، اصلى عمده است ، زيرا كه بدون آن اميدى به برپايى قسط نيست . [1] بنا بر اين اصل مسلَّم ، اگر موضوع « عدالت اجتماعى » و نفوذ كامل « قسط » در جامعه مطرح نباشد ، يا اصلى عمده به شمار نيايد ، و مسائل اصلى غير اصلى و مسائل غير اصلى ، اصلى تلقّى يا تعريف شود ، و كار با موعظه و سخنرانى و خطبه برگزار گردد ، و نفوذ متكاثران و مالداران - به هر نامى و توجيهى كه باشد - بر جاى ماند ، و مستضعفان و محرومان وارث چيزى نگردند و به حقوق خويش نرسند ، چنين حكومتى ، بديهى است كه « حكومت نورانى اسلام » ، كه مايهء روشنى راه زندگى و سعادت انسانها باشد ، نخواهد بود . و منظور از اين آيات و احاديث ، و اين فصول و مطالب ، همان « حكومت راستين قرآنى » است نه جز آن .

[1] و براى همين است كه قرآن كريم ، انقلاب پيامبران را اين گونه ترسيم مىكند : « ما موسى را با آيات خويش و قدرت پيامبرى ، بر سر فرعون و هامان و قارون فرستاديم » ( سورهء غافر : 24 - 23 ) . بنا بر اين ، كوبيدن طاغوت اقتصادى و از ميان بردن آن نيز از هدفهاى جدّى پيامبران خدا بوده است . در بارهء اين موضوع مهمّ و سرنوشت ساز اسلامى ، بحثى دامنه دار ، در جلد سوّم آمده است ، ملاحظه شود .

661