و هيچ ملتى از ملتها را نمىيابيم كه جز با داشتن سرپرست و رئيسى ، كه به امر دين و دنياى ايشان رسيدگى كند ، باقى مانده باشد . ( 1 ) پس در حكمت حكيم جايز نيست كه خلق را از داشتن چيزى كه ناگزير بايد داشته باشند و دوام و قوام ايشان جز به آن ميسر نيست محروم سازد ، كسى كه به راهنمايى او با دشمنان خود مىجنگند ، و غنايم را تقسيم مىكنند ، و او نماز جمعه و جماعت آنان را برپا مىدارد ، و از تعدى ستمگران بر ديگران جلوگيرى مىكند .

625