جز عالمى ربّانى ، كه قدرت رهبرى داشته باشد ، نيست .
و آشكار است كه قيام به اين نگاهبانى و پاسدارى ، با همهء ابعاد سياسى و فرهنگى و اقتصادى و اجتماعى و دفاعى آن ، جز با نظام ادارى كامل و مؤسسات اجتماعى و فرهنگى و سياسى و دفاعى امكانپذير نخواهد بود . و از مهمترين اركان چنين نظامى كه بخواهد در اين روزگاران پاسدار دين خدا و تجسّم بخش فضاى قرآنى باشد ، و عامل عمده در تحقق يافتن چنين نظام و حاكميتى ، همانا « ربّانى » بودن مجتهد مسلَّم اعلم ، يا مجتهدان قوى و مسلَّمى است كه در رأس نظام قرار مىگيرند ، و انقلابى انديشيدن ، و انقلابى تشخيص دادن ، و انقلابى عمل كردن آنان ؛ و گر نه جز يك سياسترانى آبكى به نام دين ، و بردن آبروى تاريخى اسلام ، نتيجهء ديگرى نخواهد داشت .
10 - ولايت فقيه تا اينجا بر خوانندهء گرامى آشكار شده است كه عالم شايسته براى پيشوايى و رهبرى كسى است كه وظيفه ها و مسئوليتهاى گوناگونى بر دوش او نهاده است ، بدان جهت كه او نمايندهء نظام پيامبرى در زمان حاضر است . و اين نظام همان رسالت الهى است كه به پيامبر بزرگوار و پس از ايشان به ائمهء طاهرين ، و از آن به بعد به علماى ربانى منتهى شده است . پس وظيفهء عالمى كه بخواهد به واجبات اين رسالت - از لحاظ تعليم دادن و اجرا كردن - قيام كند ، اين است كه پيش از هر چيز به ايجاد حكومتى بهره مند از قدرت و سازندگى بپردازد ، تا فرصت براى آموختن دين خدا به همان گونه كه هست و تطبيق آن بر زندگى فراهم آيد . چه اين خود واقعيتى است كه در هر زمان جبارانى وجود دارند كه به دشمنى با خدا بر مىخيزند و مردمان را از رفتن به راه او جلوگيرى مىكنند . دين حق مردمان را به حريت و عزت و كرامت مىخواند ، و اينان براى مردم خواستار چيزى جز بردگى و خوارى نيستند ، به همين جهت مانع آن مىشوند كه اجتماع بر پايهء دين استوار شود ؛ و در اين راه از همهء امكاناتى كه در تصرف خويش دارند بهره بردارى مىكنند .

590