1 - النبي « ص » : العلم علمان : علم على اللَّسان ، فذلك حجّة على ابن آدم .
و علم في القلب ، فذلك العلم النافع [1] .
( 1 ) پيامبر « ص » : علم بر دو گونه است : علمى كه بر زبان است و آن حجت است بر فرزند آدم ؛ و علمى كه در قلب است و علم سودمند همان است . ( 5 ) 2 - الامام علي « ع » : أوضع العلم ما وقف على اللَّسان ، و أرفعه ما ظهر في الجوارح و الأركان [2] .
( 2 ) امام على « ع » : پايينترين درجهء علم آن است كه بر زبان است ، و برترين درجه آنكه آثار آن در اندام و اعمال نمايان است . 3 - الامام الصادق « ع » : من زهد في الدنيا أثبت الله الحكمة في قلبه ، و أنطق بها لسانه ، و بصّره عيوب الدنيا ، داءها و دواءها ، و أخرجه الله من الدنيا سالما الى دار السلام [3] .
( 3 ) امام صادق « ع » : كسى كه از دنيا دامن فروچيند ، خدا حكمت را در قلب او جاى مىدهد ، و زبانش را به آن گويا مىسازد ، و عيبهاى دنيا را به او مىنماياند ، و درد و درمان آن را براو معلوم مىدارد ، و خدا او را سالم از دنيا به دار السّلام مىبرد . 4 - الامام علي « ع » : . . أحي قلبك بالموعظة ، و أمته بالزّهادة ، و قوّه باليقين ، و نوّره بالحكمة ، و ذلَّله بذكر الموت ، و قرّره بالفناء ، و بصّره فجائع الدنيا [4] .

[1] « بحار » 2 / 33 - از كتاب « عوالى اللَّئالى » .
[2] « نهج البلاغة » / 1127 ؛ عبده 3 / 170 .
[3] « بحار » 2 / 33 - از كتاب « سرائر » .
[4] « نهج البلاغه » / 909 ؛ عبده 3 / 44 .

513