كانت ، فخرج الحسن و الحسين و أخذا ابن ملجم و أوثقاه . و احتمل امير المؤمنين فأدخل داره ، فقعدت لبابة عند رأسه و جلست أمّ كلثوم عند رجليه ، ففتح عينيه فنظر اليهما فقال : الرفيق الاعلى خير مستقرّا و أحسن مقيلا ، ضربة بضربة أو العفو ، إن كان ذلك [1] . .
( 1 ) امام سجاد « ع » : چون ابن ملجم - لعنه الله - به امير المؤمنين على بن ابى طالب ضربه زد ، او در سجده بود و ضربه بر سر او فرود آمد جايى كه پيشتر نيز ( در جنگها ) زخم برداشته بود . در آن هنگام حسن و حسين بيرون آمدند و ابن ملجم را گرفتند و در بند كردند . مردم امير المؤمنين را برداشته به درون خانه اش بردند ، و لبابه بر بالاى سر و امّ كلثوم در كنار پاهايش نشستند . چون چشم گشود و آنان را در كنار خود ديد گفت : « بهشت برين نيكوترين قرارگاه و بهترين خوابگاه است . اگر از دنيا رفتم ، در برابر ضربه اى كه زده ، ضربه اى به او بزنيد ، يا او را عفو كنيد . . » . 4 - الامام علي « ع » - . . فلمّا أفاق ناوله الحسن « ع » قعبا من اللَّبن ، فشرب منه قليلا ثم نحاه عن فيه و قال : « احملوه الى اسيركم ! » ثم قال للحسن : « بحقّي عليك يا بنيّ ! إلَّا ما طيّبتم مطعمه و مشربه ، و ارفقوا به الى حين موتي ، و تطعمه مما تأكل و تسقيه مما تشرب ، حتى تكون اكرم منه . . » [2] .
( 2 ) امام على « ع » - چون به هوش آمد ، امام حسن « ع » كاسه اى شير به او داد ، اندكى از آن نوشيد ، و سپس آن را از دهان دور كرد و گفت : « اين را براى اسيرتان ( ابن ملجم ) ببريد » . سپس به حسن گفت : « پسرم ! تو را به حقى كه بر تو دارم قسم مىدهم كه به او خوردنى و نوشيدنى خوب بدهيد ، و تا هنگام مرگ من ، با او مهربانى كنيد ، تو خود از آنچه مىخورى به او بخوران ، و از آنچه مىنوشى به او بنوشان ، تا از او برتر و شريفتر باشى . . » .

[1] « امالى » طوسى 1 / 375 .
[2] « بحار » 42 / 289 .

416