فليس منّي . [1] پيامبر « ص » : اى ابا ذر ! من لباس درشت مىپوشم ، و بر زمين مىنشينم ، و انگشتان را با زبان مىليسم ، و بر خر بدون پالان سوار مىشوم ، و كسى را پشت سر خود سوار مىكنم . پس هر كه از سنت من گريزان شود از من نيست . 3 - الامام علي « ع » - قد لقيه عند مسيره الى الشّام دهاقين الأنبار ، فترجّلوا له و اشتدّوا بين يديه : « ما هذا الذي صنعتموه ؟ » فقالوا : خلق منّا نعظَّم به أمراءنا ، فقال : « و الله ما ينتفع بهذا امراؤكم ، و إنّكم لتشقّون على انفسكم في دنياكم ، و تشقون به في آخرتكم . و ما أخسر المشقّة وراءها العقاب ، و أربح الدّعة معها الامان من النار » . [2] امام على « ع » - بزرگان و دهاقين انبار هنگام رفتن او به شام با وى رو به رو شدند و به خاطر او از مركوبهاى خود فرو آمدند و در ركاب او پياده روان گشتند ، و چون از ايشان پرسيد كه اين چه كار است كه مىكنند ؟ گفتند كه اين رسم ما است و بدين وسيله به بزرگداشت اميران خود مىپردازيم . گفت :
« به خدا سوگند كه اين كار سودى براى اميران شما ندارد ، و شما بدين وسيله خود را در دنيا به رنج مىافكنيد و در آخرت نيز سبب بدبختى شما خواهد بود ؛ چه زيانبخش است مشقتى كه در پى آن كيفرى باشد ، و چه سود بخش است سكون و آرامشى كه آسودن از آتش دوزخ نيز نتيجهء آن است » . 4 - الامام الصادق « ع » : خرج امير المؤمنين الى اصحابه - و هو راكب - فمشوا خلفه ، فالتفت اليهم فقال : « لكم حاجة ؟ » فقالوا : لا ، يا امير المؤمنين ! و لكنّا نحبّ أن نمشي معك ؛ فقال لهم : « انصرفوا ! فإنّ مشى الماشي مع الراكب

[1] « مكارم الاخلاق » / 545 .
[2] « نهج البلاغه » / 1104 ؛ عبده 3 / 160 .

396