إسم الكتاب : الحياة ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 767)

و من كان أزهد في الدنيا من علي « ع » ؟ [1] امام صادق « ع » : براى على « ع » هرگز دو گونه كار كردن براى خدا پيش نمىآمد مگر اينكه سختترين آن دو را مىپذيرفت و به آن عمل مىكرد . و تا زمانى كه نزد شما بود از آنچه براى وى از مدينه مىآمد مىخورد . و اگر مىخواست آرد براى خود بردارد آن را در انبان مىكرد و بر سر آن مهر مىنهاد تا مبادا چيزى بر آن افزوده شود ؛ چه كس در دنيا از على زاهدتر بود ؟ . 19 - الامام علي « ع » - ترصّد غداءه عمرو بن حريث ، فأتت فضّة بجراب مختوم ، فأخرج منه خبزا متغيّرا خشنا . فقال عمرو : يا فضّة ! لو نخلت هذا الدّقيق و طيّبته ؟ قالت : كنت أفعل فنهاني ، و كنت اضع في جرابه طعاما طيّبا فختم جرابه . ثمّ إنّ امير المؤمنين فتّه في قصعة و صبّ عليه الماء ثم ذرّ عليه الملح ، و حسر عن ذراعه ، فلمّا فرغ قال : « يا عمرو ! لقد حانت هذه - و مدّ يده الى محاسنه - و خسرت هذه إن أدخلها النّار من أجل الطَّعام ، و هذا يجزينى » . [2] امام على « ع » - . . عمرو بن حريت مترصد بازشناختن غذاى او بود ، پس فضّه انبان در بسته اى آورد ، و على از آن نان رنگ برگشتهء درشتى بيرون آورد . عمرو گفت : اى فضّه ! آيا بهتر نبود كه سبوس اين آرد را مىگرفتى و آن را پاكيزه تر مىپختى ؟ گفت : پيشتر چنين مىكردم ، ولى مرا از آن منع كرد .
در انبان خوراك پاكيزه و لذيذ مىگذاشتم ، او بر سر انبان مهر نهاد . سپس امير المؤمنين نان را در كاسه اى خرد كرد و بر روى آن آب ريخت و اندكى نمك افشاند و آستين را بالا زد ، و چون از خوردن بياسود گفت : « اى عمرو ! وقت اين رسيده است - و با دست اشاره به محاسن خود كرد [3] - و چه زيانى بالاتر از اينكه براى شكم آن را وارد آتش كنم ، همين خوراك مرا بس است » .

[1] « الغارات » 1 / 82 - 81 .
[2] « مناقب » 2 / 98 .
[3] يعنى وقت رنگين شدن محاسنم به خون پيشانيم ( مرگم و شهادتم ) نزديك شده است .

361