اعظم ممّا ناله من معروفك » [1] . ( 1 ) امام صادق « ع » - اسحاق بن ابى ابراهيم گويد : نزد امام صادق بودم ، و معلَّى بن خنيس نيز حضور داشت ، كه مردى از اهل خراسان براو وارد شد و گفت : اى پسر پيامبر ! . . فقير شدم و جز به يارى تو نمىتوانم به نزد كسان خود بروم ! امام صادق به چپ و راست نگاه كرد و گفت : آيا نمىشنويد كه برادرتان چه مىگويد ؟ كار خير آن است كه خود آغاز شود ، و اگر به كسى پس از اينكه سؤال كرد چيزى بدهى ، پاداش آبروى ريختهء او است . .
پيامبر خدا گفت : « سوگند به آن كه دانه را شكافت ، و آدمى را آفريد ، و مرا به حق به پيامبرى برانگيخت ، رنجى كه سئوالكننده - در نتيجهء سؤال كردن از تو - تحمل مىكند ، بسيار بزرگتر از آن خير و نيكى است كه از توبه او مىرسد » . 5 - الامام علي « ع » - وجد عليّ درعا له عند نصرانيّ ، فجاء به إلى شريح يخاصمه اليه . قال عليّ : « إنّ هذا درعي لم أبع و لم أهب » . فقال ( شريح ) للنصرانيّ : ما يقول امير المؤمنين ؟ فقال النصرانيّ : ما الدّرع الَّا درعي ، و ما امير المؤمنين ! عندي الا بكاذب . فالتفت شريح الى عليّ فقال : يا امير المؤمنين ! هل من بيّنة ؟ قال : « لا » . فقضى بها للنّصراني . فمشى هينة ثمّ أقبل فقال : أمّا أنا فأشهد أنّ هذه احكام النبيين ، امير المؤمنين يمشي بي الى قاضيه ، و قاضيه يقضي عليه [2] . . ( 2 ) امام على « ع » - على ، زرهى از خود را در نزد مردى نصرانى يافت ، او را براى طرح دعوى پيش شريح قاضى آورد و گفت : « اين زره من است كه آن را نه فروخته‌ام و نه به كسى بخشيده‌ام » . شريح به آن مرد ترسا گفت :
امير المؤمنين چه مىگويد ؟ نصرانى گفت : اين زره از آن من است و

[1] « بحار » 96 / 147 - 146 - از كتاب « قضاء الحقوق » شيخ سديد الدّين سورى .
[2] « الغارات » 1 / 125 - 124 .

343