همچون زانوى شتر پينه بسته بود . و آن به سبب چيزهايى بود كه بر پشت خود براى خانه هاى درويشان و فقيران حمل مىكرد . . 2 - الامام السجاد « ع » - عن سفيان بن عيينة قال : رأى الزّهريّ عليّ بن الحسين « ع » ليلة باردة مطيرة ، و على ظهره دقيق و حطب و هو يمشي ، فقال له : يا ابن رسول الله ما هذا ؟ قال : أريد سفرا أعدّ له زادا أحمله إلى موضع حريز . فقال الزّهري : فهذا غلامي يحمله عنك فابى . قال : أنا أحمله عنك فإنّي أرفعك عن حمله ؛ فقال عليّ بن الحسين : « لكنّي لا ارفع نفسي عمّا ينجيني في سفري و يحسن ورودي على ما أرد عليه . أسألك بحقّ الله ، لمّا مضيت لحاجتك و تركتني » ، فانصرف عنه . فلمّا كان بعد ايام قال له : يا ابن رسول الله لست ارى لذلك السفر الذي ذكرته أثرا ؟ قال : بلى يا زهرىّ ! ليس ما ظننت و لكنّه الموت ، و له كنت أستعدّ . انّما الاستعداد للموت ، تجنّب الحرام و بذل النّدى و الخير . [1] امام سجاد « ع » - سفيان بن عيينه گويد : محمد بن مسلم زهرى ، على بن الحسين « ع » را در شبى بارانى و سرد ديد كه بر پشت خود آرد و هيزم حمل مىكرد و راه مىپيمود . به او گفت : اى پسر پيامبر ! اين چيست ؟
گفت : قصد سفرى دارم و براى آن توشه اى فراهم مىآورم و آن را به جاى امنى مىبرم . زهرى گفت : غلام من حاضر است ، مىتواند براى شما آن را بياورد ؛ قبول نكرد . زهرى گفت : من براى شما مناسب نمىبينم كه خود آن را حمل كنيد ، بدهيد من مىبرم . على بن الحسين گفت : « ولى من براى خود مناسب مىبينم بارى را حمل كنم كه در سفرى كه دارم مايهء نجات من گردد ، و ورود مرا به جايى كه مىخواهم رفت مبارك گرداند . به حق خدا از تو مىخواهم كه پى كار خويش روى و مرا به حال خود گذارى ! » . زهرى به دنبال كار خود رفت . و چون پس از چند روز على بن الحسين را ديد گفت :

[1] « وسائل » 6 / 280 - 279 .

332