عن دينه ، و أبلج بهم عن سبيل منهاجه ، و فتح بهم عن باطن ينابيع علمه ؛ فمن عرف من أمّة محمد « ص » واجب حقّ إمامه ، وجد طعم حلاوة ايمانه ، و علم فضل طلاوة اسلامه ؛ لأنّ الله - تبارك و تعالى - نصب الامام علما لخلقه ، و جعله حجة على اهل موادّه و عالمه ، و ألبسه الله تاج الوقار ، و غشّاه من نور الجبّار ، يمدّ بسبب الى السماء ، لا ينقطع عنه موادّه و لا ينال ما عند الله الَّا بجهة أسبابه ، و لا يقبل الله اعمال العباد الا بمعرفته ، فهو عالم بما يرد عليه من ملتبسات الدّجى ، و معمّيات السّنن ، و مشبّهات الفتن . . [1] امام صادق « ع » : خداى عزّ و جل ، به وسيلهء امامان راهنما از خاندان پيامبر ، دين خود را روشن كرد ، و راه راست خود را به وسيلهء ايشان آشكار ساخت ، و به دست ايشان راه رسيدن به سرچشمه هاى دانش خود را گشود ؛ پس هر كس از امت محمد « ص » ، حق امام خود را چنان كه واجب است بشناسد ، مزهء شيرين ايمان را خواهد چشيد ، و از برترى لطف و زيبايى اسلام آگاه خواهد شد ، زيرا كه خداى متعال امام را همچون نشانه و پرچمى براى آفريدگان خود برافراشته ، و او را حجّتى براى روزيخواران جهان قرار داده ، و افسر وقار بر سر او نهاده ، و به نور جبروت الهى او را پوشانيده است . امام - از طريقى - با آسمان ارتباط دارد ، و فيوضات آسمانى از وى بريده نمىشود ؛ و جز به واسطهء امام به آنچه نزد خدا است دسترس نيست ، و خدا اعمال بندگان را جز با معرفت امام نمىپذيرد ؛ اين است كه امام آگاه است از مسائل نامعلوم ، و سنتهاى پيچيده ، و فتنه هاى شبهه آفرين . . 5 - الامام الرضا « ع » - عبد العزيز بن مسلم قال : كنّا مع الرضا « ع » بمرو ، فاجتمعنا في الجامع ، يوم الجمعة ، في بدء مقدمنا ، فأداروا امر الامامة و ذكروا كثرة اختلاف الناس فيها ، فدخلت على سيدي « ع » فأعلمته خوض الناس فيه ، فتبسّم ثم قال : يا عبد العزيز ! جهل القوم و خدعوا عن

[1] « كافى » 1 / 203 .

306