گردد - تحقّق خالص قرآنى نه جز آن . و اين چگونگى جز از راه قرآن - بدون خلط و امتزاج - ميسّر نيست . و راه استفاده از حقايق قرآن ، معصوم است ، زيرا زبان حقايق قرآن اوست . و اين واقعيّت در احاديث مسلَّم نبوى ياد شده و بر آن تأكيد گشته است . و تجربهء منفى تاريخ اسلام نيز گواه آن است . چرا ؟ چون قرآن كتاب رفع اختلاف است ، پس اين همه اختلاف از كجاست ؟ . .
. . اين مشربهاى فلسفى ، و عرفانى ، و كلامى ، و تفسيرى ، و فقهى ، و اخلاقى ( سلوكى ) ، و سياسى ، و اقتصادى . . اينها همه زاييدهء دورى از اهل قرآن و عالمان « علم قرآنى » است ( يعنى گرفتن كتاب و حذف معلَّم كتاب ) ، و دنبال اين مكتب و آن نحله و مشرب رفتن ؛ و از « عيون صافية تجرى بأمر ربّها » [1] محروم ماندن ، چشمه ساران زلالى كه همواره به امر خداى خويش مىجوشند ، و همواره « علم راستين » مىآموزند ، و به سوى « عمل راستين » فرا مىخوانند .
اصحاب « مكتب تفكيك » ، حدود 1000 مسألهء مهم علمى و شناختى مطرح مىكنند ، كه بايد به آنها پاسخ علمى و تحقيقى داده شود ، و به تقليد و تكرار در بارهء آنها بسنده نگردد . هيچ جويندهء حقيقتى ، و هيچ معارفشناس خرد پيشه اى ، و هيچ خود ساز نابگرايى ، نمىتواند نسبت به مسائل مورد اشاره - يا اغلب آنها - حسّاس و جويا نباشد .
همچنين اصحاب « مكتب تفكيك » ، ژرف و سخت ، به تعقّل معتقدند ، بلكه بزرگان اين مكتب ، خود از زمرهء بزرگترين متعقّلانند ، و همواره - به پيروى از قرآن و حديث - تأكيد بر اين دارند كه به « عقل » استناد شود ، ليكن به روش « تعقل قرآنى » نه « يونانى » ( يعنى تعقّل الهى و آموختهء وحى و فطرت ، نه تعقّل ناقص بشرى ) ، و گر نه اختلاف ساز و زيانبار و مخدوش خواهد بود - چنان كه مشهود است . و همواره از صدر اول و عصر ترجمه و « انتقال علوم يونانى به عالم اسلامى » ، و نفوذ « علوم اوايل » در ذهنيّت مسلمين ، و پيدايش مشربهاى عرفانى و سلوكى هندى و بين النّهرينى و . . تأكيد بر مرزبانى حقايق قرآنى و تعاليم اوصيا « ع » - در علم و عمل و نظر و سلوك - و حفظ موقعيّت آن حقايق و تعاليم ، و نگاهدارى آنها از هر گونه خلط و تحريفى داشته‌اند و دارند .

[1] « اصول كافى » 1 / 180 .

275