في الآخرة . [1] پيامبر « ص » : هر آينه اين قرآن نور آشكار و مبين است ، و ريسمان استوار و متين ، و دستگيرهء محكم ، و پايگاه بلند ، و شفا دهنده ترين شفا ، و بزرگترين فضيلت ، و برترين سعادت . هر كه از آن خواستار روشنى شود ، خدا او را نورانى مىكند . هر كه كارهاى خود را بر طبق قرآن انجام دهد ، خدا او را از لغزش نگاه مىدارد . هر كه چنگ در قرآن زند ، خدا او را نجات مىدهد . هر كه از احكام آن جدا نشود ، خدا مقام بلند به او مىبخشد . هر كه از آن شفا جويد ، خدا او را شفا مىدهد . هر كسى آن را بر غير آن برگزيند ، خدا او را به راه راست مىرساند . هر كه خواستار راهنمايى از غير آن باشد ، خدا او را گمراه مىكند . هر كه آن را ميزان ظاهر و باطن خود قرار دهد ، خدا او را خوشبخت مىكند . و هر كس آن را پيشواى خود گيرد و آخرين پناهگاه سازد ، خدا او را به بهشت نعيم و زندگى سليم مىرساند . و به همين جهت بود كه خدا گفت : « و هدى » ، يعنى اين قرآن هدايت است و راهنمايى ؛ و * ( « بُشْرى لِلْمُؤْمِنِينَ » ، يعنى مژده و بشارتى براى مؤمنان است در آخرت . . 2 - الامام علي « ع » : . . ثم أنزل عليه ( النبي ) الكتاب نورا لا تطفأ مصابيحه ، و سراجا لا يخبو توقّده ، و بحرا لا يدرك قعره ، و منهاجا لا يضلّ نهجه ، و شعاعا لا يظلم ضوؤه ، و فرقانا لا يخمد برهانه ، و تبيانا لا تهدم اركانه ، و شفاء لا تخشى أسقامه ، و عزّا لا تهزم انصاره ، و حقا لا تخذل أعوانه ؛ فهو معدن الايمان و بحبوحته ، و ينابيع العلم و بحوره ، و رياض العدل و غدرانه ، و أثافيّ الاسلام و بنيانه ، و أودية الحق و غيطانه ، و بحر لا ينزفه المستنزفون ، و عيون لا ينضبها الماتحون ، و مناهل لا يغيضها الواردون ، و منازل لا يضلّ نهجها المسافرون ، و أعلام لا يعمى عنها السائرون ، و آكام لا يجوز عنها القاصدون . . و حبلا وثيقا عروته ، و معقلا منيعا ذروته ، و عزّا لمن تولَّاه ،

[1] « بحار » 92 / 32 - از « تفسير امام » / 204 - 203 .

223