إسم الكتاب : الحياة ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 778)

سخت مىشد ( 1 ) رنگهاشان تغيير مىكرد و بند پاشان به لرزه مىافتاد و ترس دلهاشان را فرا مىگرفت ، و حسين « ع » و برخى از دوستان ويژه اش ، چهره هاشان درخشان بود و اندامها آرام و جانها مطمئن . اين بود كه بعضى به بعضى ديگر مىگفتند : نگاه كنيد كه چگونه به مرگ اعتنايى ندارد ! آنگاه حسين « ع » گفت : اى فرزندان پدران بزرگوار ! شكيبا باشيد ، كه مرگ جز پلى نيست كه شما را از سختى و ناراحتى به بهشتهاى گسترده و نعمتهاى پايانناپذير مىرساند . كداميك از شما است كه آرزوى انتقال يافتن از زندانى به كاخى نداشته باشد ؟ و مرگ براى دشمنان شما انتقال يافتن از كاخ است به زندان . 10 الامام علي « ع » : . . . أمّا الظَّلم الذي لا يترك ، فظلم العباد بعضهم بعضا ، القصاص هناك شديد . ليس هو جرحا بالمدى و لا ضربا بالسّياط ، و لكنّه ما يستصغر ذلك معه . . [1] إنّ الله - تبارك و تعالى - إذا برز لخلقه ، أقسم قسما على نفسه ، فقال : « و عزّتي و جلالي ! لا يحوزني ظلم ظالم ، و لو كفّ بكفّ ، و لو مسحة بكفّ ، و نطحة ما بين الشّاة القرناء الى الشّاة الجمّاء » ، فيقتصّ الله للعباد ، بعضهم من بعض ، حتى لا يبقى لأحد عند أحد مظلمة . . [2] ( 2 ) امام على « ع » : ستمى كه ( در قيامت ) فرو گذاشته نمىشود ، ستم بعضى از بندگان بر بعضى ديگر است كه قصاصى سخت دارد ، يعنى زخمزدن با كارد يا زدن با تازيانه نيست ، بلكه چيزى است كه اينها در برابر آن ناچيز است . . . خداى متعال در آن هنگام كه بر بندگان خود جلوه كند ، به خود سوگند خورد و گويد : « قسم به عزت و جلال خودم كه از ستم ستمگر نمىگذرم ، حتى اگر زدن كف دست به كف دست ، يا ماليدن با دست ، يا شاخ زدن گوسفند شاخدار به گوسفند بيشاخ باشد » . پس خدا قصاص

[1] « نهج البلاغه » / 575 .
[2] « بحار » 7 / 265 .

761